Tragom vremena

Đorđe Božović Giška, legenda beogradskog asfalta, koji je uz Ljubu Zemunca, najčuveniji “žestoki momak” jugoslovenskog podzemlja, ubijen je u Gospiću 15. septembra 1991. godine za vrijeme rata u Hrvatskoj

Stasiti Crnogorac, bio je jedan od poslednjih samuraja podzemlja.

Kao pripadnik stare garde svoju profesiju je shvatao mnogo drugačije nego što je to slučaj sa današnjim opasnim momcima.

Samo 45 dana prije svoje smrti, na sahrani svog prijatelja Branislava Matića Belog, Giška je pred više svjedoka izjavio: "Idem na front iako znam da će me tamo ubiti. Neću da poginem u Beogradu, pa da posle pričaju kako je to zbog obračuna u podzemlju."

Otišao je kao komandant Srpske garde koja je osnovana 4. Jula 1991. godine u Beogradu pod okriljem SPO-a.

U trenutku pogibije Giška je komandovao sa 7000 ljudi, koliko je brojala garda.

On je još od osamdesetih gpdina obavljao izvjesne poslove  za SDB, dok nije postao vatreni pristalica Vuka Draškovića.

Od tada počinje  uslovno rečeno njegov sukob sa Službom za koju je govorio da je ostala komunistička tvorevina.

Svi ostali detalji su produbili famu oko Giškine pogibije. Nikada se nije sazanlo ko ga je likvidirao.

Zna se da je bio u borbi i da je kuršum stigao od hrvatskih vojnika, ili je pak doletio sa srpske strane, što nikada nije razriješeno.

Prvi put je otišao u inostranstvo, još kao klinac sa 12 godina.

Sa ozbiljnim namjerama zaputio se u Njemačku sa Zoranom Robijom i Asimom Čauševićem

Prvi put je uhapšen u Briselu sa Svetom Marašem , ali je ovaj poznati kockar upio da se izvuče.

U zatvoru se upoznao sa Arkanom i sa Vlastimirom Dendićem Metom, koji je kasnije umro u Njemačkoj.

Tih godina Interpol bilježi dva Giškina bjekstva.

Da bi se spriječila spekulacije o Giškinom ubistvu, SPO i porodica su tražili obdukciju, ali policija i ljekari nisu dozvolili.

Prilikom pregledanja Giškinog tijela ustanovljeno je da ja pogođen sa tri metka iz tri različita oružja.

Kobni metak stigao mu je s leđa.

Sahrana Đorđa Božovića Giške bila je više nego veličanstvena.

Vladika Atanasije Jevtić tom prilikom uporedio ga je sa Stanojem Glavašem, dok se Vuk Drašković pozdravio oproštajnim govorom.

Autor:J.M.