Poslije napada u Parizu i Briselu, za mnoge Evropljane su teroristički napadi postali realniji i bliži nego ikad. 

Ako se međutim sagleda istorija terorizma u Evropi, a posebno 1979. godina u kojoj se na Starom kontinentu dogodilo više od 800 napada, taj osjećaj, kako kažu naučnici sa univerziteta Merilend, možda i nije realan.

Između 1970. i 1990. više stotina napada godišnje bilo je pravilo. Takođe i broj žrtava - preko 150 godišnje nije bio usamljen slučaj. 

Poređenja radi, prošla godina je iz evropskog ugla, sa napadima na satirični magazin „Šarli ebdo“ i serijom terorističkih napada u Parizu 13. novembra, bila prilično mračna. Ali, taj veliki broj žrtava je izuzetak u poslednjih deset godina, navodi DW.

Terorističke organizacije kao što su IRA u Irskoj, baskijska ETA u Španiji, komunističke Crvene brigade u Italiji i ekstremno-levičarska Frakcija Crvene armije (RAF) u Njemačkoj, kao i druge neevropske terorističke ćelije, sedamdesetih i osamdesetih godina stavljale su na iskušenja vlade evropskih zemalja. 

„Skoro svaka država je tada imala svoj sopstveni terorizam“, podsjeća Rolf Tophofen, direktor Instituta za prevenciju kriza iz Esena.

On već više od 30 godina proučava međunarodna teroristička kretanja. Razlike sa današnjim terorizmom su, kaže, jasne. Terorizam sedamdesetih i osamdesetih bio je prije svega politički motivisan. 

"Terorističke organizacije fiksirale su određene zemlje i nije bilo fenomena prekograničnog terorizma“, kaže Tophofen. Danas, međutim, grupe poput „Islamske države“ ili „Al Kaide“, deluju navodno iz vjerskih ubjeđenja. 

"Teroristi ne vole mnogo mrtvih, oni vole veliku publiku“ - to je daleke 1975. izjavio Brajan Dženkins, američki naučnik koji je proučavao terorizam. 

Ali napadi na željezničkoj stanici u Bolonji sa 85 mrtvih i onaj na američki avion iznad škotskog Lokerbija u kojem je poginulo 270 ljudi, ne uklapaju se u tu sliku. Teroristi su sedamdesetih na nišanu imali prije svega političare i industrijalce. 

Sada se sve promijenilo iz korijena. „Danas se puca i bacaju se bombe. Filozofija terora je da želi leševe. Oni žele da ubiju i rane što više ljudi“, smatra Tophofen. 

I pregovori s državom dio su prošlosti, kao što je na primjer bilo prilikom otmice Lufthanzinog aviona 1975.

Prema podacima univerziteta Merilend, broj napada u Evropi je od 1979. opao. Ali to ne znači da zbog toga automatski ima manje mrtvih. 

Tako je u bombaškom napadu na regionalni voz u Madridu ubijena 191-na osoba. Napadači su u tom slučaju bili islamistički teroristi. Godinu dana kasnije, u samoubilačkom napadu islamista na londonski metro, ubijeno je 56 ljudi, a više od 700 njih je povrijeđeno.

Iako je ranije češće dolazilo do napada, eksperti za terorizam ne smatraju da je povećani strah od terorizma u Evropi pretjeran. „Zbog najnovijih napada strahuje se da je Evropa sve više na nišanu“, kaže Tophofen.

Posmatrano na međunarodnom nivou, Evropa je do sada bila relativno pošteđena. Broj terorističkih napada je u svijetu, za razliku od evropskog trenda, do 2001. do 2014. značajno porastao.

Prema podacima iz Globalne baze podataka o terorizmu naučnika sa univerziteta Merilend, od ukupnog broja napada u poslednjih 14 godina širom svijeta, samo 0,3 odsto njih dogodilo se u Evropi, prenosi Tanjug.