Dugo radno vrijeme samo je jedna od pojava koju trpe radnici u regionu kako bi zaradili za preživljavanje.

Pored niskih primanja, regionalne inspekcije o poštovanju prava radnika bilježe više od 70 sati sedmično, bez slobodnih dana i plaćenog prekovremenog rada u određenim djelatnostima.

Ukoliko bi radnici odbili raditi u uslovima koji im ne odgovaraju, prijeti im gubitak posla. Na primjer, prema Zakonu o radu Srbije, zaposlenom se može otkazati ugovor o radu ako za to postoji opravdani razlog, tj. kada radnik povrijedi radnu disciplinu, neopravdano odbije da obavlja poslove i izvršava naloge poslodavca, odnosno "ako je njegovo ponašanje takvo" da ne može da nastavi rad kod poslodavca.

Iako region Balkana prednjači u nezaposlenosti, oni koji imaju posao rade u prosjeku više od svojih kolega u drugim evropskim zemljama.

Među prvih deset na listi zemalja čiji stanovnici najviše rade u Evropi nalaze se tri države regiona. Prema podacima koje je Al Džaziri dostavio Republički zavod za statistiku Srbije, ta zemlja sa 43 radna sata sedmično zauzima četvrto mjesto u Evropi, nakon Turske, Islanda i Grčke.

Makedonija i BiH, prema podacima Eurostata i Agencije za statistiku BiH, zauzimaju 8. i 9. mjesto sa 42,8 odnosno 42,5 radna sata sedmično.

Crna Gora zauzima 11. mjesto sa 42,4 radna sata, dok se Hrvatska nalazi na 22. poziciji u Evropi sa 41 radnim satom sedmično.

Prema metodologiji Organizacije za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD), najviše sati godišnje rade stanovnici Meksika (2.246). Na drugom mjestu je Kostarika, gdje se u prosjeku radi 2.230 sati, a na trećem Južna Koreja, sa 2.113 sati rada.

Ovaj broj je definisan kao ukupan broj sati godišnje, podijeljen sa prosječnim brojem zaposlenih osoba u toku godine