Ime ostrvu Zanzibaru dali su iranski trgovci i doseljenici koji su ga nazivali "obalom crnaca", na perzijskom "zengi bar". Otokom, kojim su protkani tragovi arapske i persijske kulture, godinama su vladali Portugalci, Umanci i Britanci. Najstarije naseljeno mjesto ostrva je grad Stoun Taun, koji je 2000. godine uvršten i na Listu svjetske baštine UNESCO-a.

Ono što Zanzibar čini posebnim u odnosu na druga ostrva i gradove zasigurno je njegova kultura i arhitektura. Uski sokaci kojima ne mogu proći automobili, te kamene kuće i zgrade simbolični su za Zanzibar. Malim ulicama, kojima su tokom i prije 19. vijeka vođeni robovi, danas prolaze mnogi bijelci, koje lokalno stanovništva naziva "Mzunga", te izvlače pouku iz istorije.

Ipak, najupečatljiviji detalj Zanzibara, a moglo bi se slobodno reći i simbol ovog ostrva predstavljaju Zanzibarska vrata, masivna izrezbarena drvena vrata koja krase ulaze mnogih lokalnih kuća. Vrata predstavljaju dio indijske kulture, a na nekima se mogu primijetiti i izrezbareni odlomci iz Kur’ana. Zgrade sagrađene od kamena krase prelijepi drveni balkoni, kao i prozori koji se otvaraju prema vani.

Prema istorijskim izvorima, u vrijeme petog abasijskog halife Haruna er-Resida, na ostrvima Zanzibar i Pembe formirani su brojni gradovi. Tokom arheoloških iskopavanja u 20. vijeku otkrivena je džamija kapaciteta 70 osoba koja je sagrađena u 10. vijeku. Arheolozi tvrde da je na tom mjestu i ranije bila džamija sagrađena u osmom vijeku, te da je to najstariji spomenik u Supsaharskoj Africi.

Osim toga, u regiji Ukuu Unguja su 1865. godine pronađeni dinari za koje se pretpostavlja da potiču iz 797. godine. Brojna su mjesta na otoku Zanzibar koja svjedoče o krvavoj istoriji kolonijalizma, obzirom da je Zanzibar bio tranzitni centar u trgovini robovima i slonovačom, koji su dolazili sa iz tanzanijskog Bagamoja. Tu su mnoge raskošne kuće koje su bile u vlasništvu trgovaca robovima. Na mjestu pijace na kojoj su prodavani robovi i zgrade u kojoj su bili zatvoreni, danas se nalazi velika crkva.

Na Zanzibar dovođeni su robovi iz različitih kultura, govorili su različite jezike. Među njima je bilo zanatlija i onih koji su bavili muzikom. Zatvoreni, bez mogućnosti da razgovaraju, zajedno su dijelili svoju tešku sudbinu. Trgovci robovima na Zanzibaru, kada bi doveli svakog roba na otok, najprije bi morali platiti porez za svakog od njih. Najskuplji robovi bili su djeca i žene.

U drugoj polovini 19. vijeka bila je velika potražnja za robovima, neki od njih bi završili u Južnoj Americi, neki u Indiji. Amir Muhamed, istoričar i naučni istraživač sa Zanzibara, u razgovoru za AA istakao je kako su Persijanci prvi zakoračili na ovo ostrvo, još u osmom vijeku. Istakao je kako je dolaskom Arapa na ostrvo došlo do velikih promjena.

Muhamed ističe kako je Zanzibar prije 200 godina bio prihvaćen kao muslimanska arapska država, a nakon što je ostrvo u svijetu postalo poznato po trgovini robovima i slonovačom, došli su Evropljani. Dalje navodi kako su robovi i slonovača sa ostrva prodavani na Bliskom istoku i Evropi. Prije revolucije 1964. godine, na Zanzibaru živjelo je 60.000 Arapa i blizu 500 Evropljana. No, većina Arapa je nakon toga bila primorana napustiti otok.

"Trenutno na ostrvu živi oko 2.000 Arapa. Tu su i Tanzanijci koji dolaze zbog posla", kazao je Muhamed, naglasivši kako današnja vlada u zemlji nije engleska, nego afrička, koja je uspjela ujediniti zemlju.