“Hodočasnici neba i zemlje”, roman Filipa Davida, povijest je o spoljnjem i unutrašnjem izgnanstvu, o putovanju granicom koja razdvaja svjetove jave od svjetova snova. Roman se odvija pred kraj 15. vijeka, kada obruč teških i mračnih vremena steže Španiju pod inkvizicijom. Pod izgovorom hrišćanske borbe protiv jeretika, plamen ljudskih lomača gori u sve više poznatih španskih gradova, pa i u Sevilji.
Glavni junak romana, Seviljac optužen je da je proučavao zabranjene mistične knjige. Poslije boravka u zatvoru inkvizicije, biskup ga u posljednjem trenutku upućuje na svojevrsno hodočašće suštinskog upoznavanja Boga i božanskog. Tokom putovanja vodom i kopnom po divnim mediteranskim prostranstvima Seviljac sa grupom hodočasnika sreće tajanstveni karavan i brojne ljude različitih sudbina. Nedavno izdanje “Hodočasnika neba i zemlje” u Laguni predstavlja peto, dopunjeno izdanje.
Filip David (1940, Kragujevac) diplomirao je na Filološkom fakultetu (Jugoslovenska i opšta književnost) i na Akademiji za pozorište, film, radio i TV (grupa Dramaturgija). Književnik, dugogodišnji urednik Dramskog programa Televizije Beograd, odstranjen sa TV Beograd 1992. zbog učešća u organizovanju Nezavisnog sindikata. Jedan je od osnivača Nezavisnih pisaca, udruženja osnovanog 1989. u Sarajevu koje je okupljalo najznačajnije pisce iz svih djelova bivše Jugoslavije i osnivač Beogradskog kruga (1990), udruženja nezavisnih intelektualaca, Foruma pisaca i član međunarodne književne asocijacije Grupa 99 osnovane na Međunarodnom sajmu knjiga u Frankfurtu. Napisao je više TV drama, filmskih scenarija. Objavio je tri knjige pripovijedaka: “Bunar u tamnoj šumi”, “Zapisi o stvarnom i nestvarnom”, “Princ vatre”, roman “Hodočasnici neba i zemlje”, knjige eseja “Fragmenti iz mračnih vremena” i “Jesmo li čudovišta”, “Svetovi u haosu”. Zajedno sa Mirkom Kovačem objavio “Knjigu pisama 1992-1995.” Dobitnik je nagrada: Mladosti, Milan Rakić, BIGZ-ove i Prosvetine nagrade za najbolju knjigu godine, Andrićeve nagrade. Knjige su mu prevođene na više jezika, a pripovijetke se nalaze u dvadesetak antologija.
Kao dramaturg, koscenarista ili scenarista radio je, između ostalog, i na filmovima: “Okupacija u 26 slika”, “Pad Italije”, “Ko to tamo peva”, “Bure baruta” (nagrada kritike u Veneciji, nagarada Feliks za najbolji evropski film godine), “Poseban tretman” (nagrada u Kanu), “Paviljon 6”, “San zimske noći” (Gran pri filmskog festivala u San Sebastijanu), “Optimisti” (Gran pri u Valjadolidu i Ženevi).
Pisanje romana započeo sam početkom devedesetih godina, u vrijeme velikih ljudskih tragedija, nestanka zajedničke države i sve je to, nekad vidljivije, nekada manje vidljivo utkano u ove priče o lutanjima, iskupljenjima, o zlu u čovjeku i metafizičkom zlu izvan čovjeka, o stvarnosti koja se raspada i preobražava u pravu noćnu moru. Bježeći od nepodnošljive stvarnosti neumitno je da sam se istovremeno sudarao sa tom stvarnošću.
Danas na opštem ali i lokalnom planu nema ideja ni snaga kako da se opšta kriza, materijalna i duhovna, prevaziđe i ponudi nešto drugačije, nešto novo, nešto pravednije. Takvo stanje stvara opasan oblik beznađa sa mirisom i ukusom nadolazeće katastrofe. Da li će ovo što se danas događa biti uvod u nešto još mnogo gore, pokazaće vrijeme.
(Izvor:Vijesti)
