Predstavka je podnijeta zbog navodne povrede jednog od aspekata člana 6 stav 1 Konvencije i člana 1 Protokola 1. Osnov za pokretanje predstavke je bio građanski spor između fizičkih lica zbog ništavosti ugovora o zakupu poslovnog prostora zbog postojanja privremene mjere, saopšteno je iz Vlade Crne Gore.

Kako je navedeno, podnosilac predstavke je lice koje je rođeno u januaru 2005.godine iza smrti svog oca, kao vanbračno dijete. Kao jedini nasljednik svog oca pravosnažno je oglašen u julu 2009.godine i pri tom upisan u katastarske knjige kao vlasnik cjelokupne imovine svog oca. Međutim, između njegovih stričeva i određenog preduzeća u novembru 2008.godine zaključen je ugovor o zakupu poslovnog prostora na luksuznoj lokaciji, čiji je vlasnik bio njegov otac.

Podnosilac predstavke je tužbom tražio utvrđenje ništavosti ovog ugovora zbog postojanja privremene mjere koja je prethodno bila određena na predmetnoj imovini. Presudom Vrhovnog suda Crne Gore odbijena je njegova tužba za ništavost takvog ugovora, zbog čega se podnosilac predstavke žalio Evropskom sudu za ljudska prava da je ta presuda bila arbitrarana suprotno članu 6 stav 1 Konvencije, kao i da su takvom presudom njegova imovinska prava bila ugrožena suprotno članu 1 Protokola 1.

Pored vraćanja predmetnog poslovnog prostora, podnosilac predstavke je zahtijevao i naknadu nematerijalne štete u iznosu od 30.000,00 € , kao i naknadu materijalne štete od države Crne Gore u iznosu zakupa koji bi ostvario za vrijeme trajanja spornog ugovora, koju je precizirao na oko 460.000,00 €.

Pored postupka za utvrđenje ništavosti predmetnog ugovora, ističe se, podnosilac predstavke je pred domaćim sudovima uporedo vodio i drugi postupak protiv predmetnog preduzeća radi povraćaja nepokretnosti i naknade štete.

Tokom ovog postupka podnosilac predstavke je u jednom trenutku povukao dio tužbenog zahtjeva u pogledu naknadu štete protiv tog preduzeća. Drugi postupak je pravosnažno okončan u njegovu korist presudom Vrhovnog suda i poslovni prostor koji je bio predmet spornog ugovora o zakupu predat mu je u državinu u novembru 2017.godine.

Analizirajući okolnosti predmetnog slučaja, Evropski sud je utvrdio da nakon vraćanja spornog poslovnog prostora u novembru 2017.godine, okolnosti na koje se žalio podnosilac predstavke više ne postoje.

Takođe, imajući u vidu činjenicu na koju je Zastupnik ukazao u svojim izjašnjenjima, a to je da je podnosilac predstavke u drugom postupku povukao zahtjev za naknadu materijalne štete, pri čemu je istu naknadno potraživao od države Crne Gore pred Evropskim sudom, taj Sud je našao da je tom radnjom podnosilac predstavke spriječio domaće sudove da odlučuju o njegovom zahtjevu.

Iz svih navedenih razloga, u konačnom je utvrđeno da je žalbama podnosioca predstavke adekvatno i u dovoljnoj mjeri udovoljeno, zbog čega je odlučio da izbriše predstavku sa liste predmeta jer je stvar razriješena.

Ova odluka Evropskog suda je pravosnažna danom donošenja i podnosilac predstavke nema pravo žalbe.