Film je, uz podršku Ministarstva kulture, sniman skoro godinu i po, na području Cuca.
Govori o saživotu čovjeka i surovog okruženja kakav je krš. U ovakvom kraju – i malo je mnogo. Sve što od prirode može da se uzme, čovjek krša uzima kao dar od te prirode, ne narušavajući je, nego živeći sa njom u harmoniji. Čini se da je čovjek krša osuđen da vječito ulaže veliki napor da bi obezbijedio elementarni život. U ovom filmu, sam put, neprekidni hod, i to hod uzbrdo, uzeti su kao metafora ljudskog puta ka postignuću, i svih teškoća koje valja prebroditi.
Film je urađen bez teksta, sa samo jednom izgovorenom riječju, na samom kraju, i bez upotrebe muzike. Autentični ambijentalni šumovi i tišina oko ljudi posvećenih onome što rade, dočaravaju samoću beskrajnog krša, i pojačano ističu ljepotu pregnuća tih ljudi. Priča o tegobi i dostojanstvu življenja, oda čovjeku krša.
(Izvor:RTCG)
