Predstava je rađena po čuvenoj dramatizaciji Andžeja Vajde, a rediteljka je podsjetila da nije moguće u pozorišnoj postavci obuhvatiti čitav roman.

„Mi smo fokusirali odnos, tačnije sukob Raskoljnikova i Porfirija Petroviča“, navela je Ana Tomović i dodala da je to „filozofsko-duhovna vertikala“, kao i da odnos Raskoljnikova sa Sofijom Marmeladovom ima posebno mjesto u predstavi.

Zločin se na sceni ne vidi, a radnja kreće od činjenice da je učinjen.

„Idejni koncept je takav da je u zločinu već sadržana kazna, da je to dvoje neodvojivo. Raskoljnikov bi vrlo rado odvojio to dvoje, učinio bi zločin bez kazne, jer misli da on ne treba da bude kažnjen pošto ima dar da ovom svijetu kaže ‚novu riječ‘. Kazna je - sastavni dio metafizičkog pitanja, pitanja istine - da svaka naša akcija u realnosti ima određenu posljedicu“, napominje rediteljka.

Govoreći o pokajanju, Ana Tomović, između ostalog, veli da je to viši nivo svijesti i da Raskoljnikov do njega dolazi, ali ne kroz Sibir, nego kroz susret sa Sonjom Marmeladovom, kroz ljubav.

Tu čuvenu romanesknu i scensku junakinju tumači Milena Živanović koja kao uporišnu tačku svoga lika izdvaja „potrebu i mogućnost da se voli bezuslovno“.

Predstava se, na pozorišno upečatljiv način, bavi pitanjima slobode i odgovornosti, čovjekovog promišljanja o (svom) djelu i posljedicama, (ne)mogućim prekoračenjima...

Opasku da u realnosti pomenuta pitanja i preispitivanja nijesu danas dio realnosti, rediteljka komentariše ocjenom da je predstava „tim važnija i značajnija“. Podsjeća zatim na relaciju između Sartrovog pitanja „Šta je to što čovjek treba da uradi da bi bio čovjek?“ i Kamijevog koje glasi: „Šta je to što čovjek nikada ne sme da uradi da bi bio čovjek?“

Popularni glumac Ljubomir Bandović, koji je odigrao do sada više od 60 uloga, kaže da mu je ova (Portfirije Petrovič) kao prva, te da je svojevrstan ključ zapravo ljubav.

Glavnu ulogu igra Nikola Rakočević, a uz njega su i Aleksandar Radojčić, Uroš Jakovljević, Bogdan Diklić/Goran Šušljik (alternacija), Dubravko Jovanović, Slobodan Tešić.

Scenograf je Ljerka Hribar, a kostimograf Momirka Bailović.

Tamara Vučković, upravnica tog teatra, podsjetila je da je ovo četvrta premijera u zaista teškim uslovima u kojima beogradska pozorišta rade, a umjetnički direktor Gorčin Stojanović je napomenuo: „S obzirom na te uslove, možda mi zapravo varamo da postoje, ali bar varamo na lijep način.“

(Izvor:Blic)