Milija Stojanović se izražava kroz različite umjetničke forme: crtež, reljef, asamblaž i skulpturu. Kao zajednički imenitelj svih radova, bez obzira o kojoj se tehnici radi, mogu se izvući pojmovi: alogičnost, apsurd, oneobičavanje, metafizika...", ističe istoričarka umjetnosti Ljiljana Karadžić. "Na crtežima predmeti i fragmenti figura plutaju, povremeno se lako preklapajući i tvoreći začudne sklopove. Efemerni predmeti i oblici koji se pojavljuju na crtežima funkcionišu kao kodirani pečati u koje su utisnuta sjećanja na vrijeme kada su ti predmeti bili novi i cijeli, a konture našeg svijeta jasno određene. Za reljefe i asamblaže umjetnik koristi sintetičke materijale, stvari iz neposrednog okruženja, polufabrikate i fabrikate (ambalaže sa upozorenjima, fragmente igračaka, jastuke...) nastojeći da u svojim kreacijama sačuva već upisanu energiju upotrijebljenih materijala. U asamblažima je primjetna i fina doza filozofskog humora koji je jedina moguća samoodbrana od iscrpljujuće, nerazlučive mješavine senzacionalističkog i beznačajnog koju nameće traumatična stvarnost."
Kada je riječ o skulpturi, Milija Stojanović u fokus svojih umjetničkih i kontemplativnih interesovanja stavlja dječju lutku koju, zahvaljujući odličnom poznavanju anatomije deformiše tako da ističe u prvi plan njene šupljine i meke pregibe, stvarajući groteskne figure-torza koje po mirnoći i načinu obrade zadržavaju ponešto od klasičnih skulptura. U novoj seriji kamenih skulptura glave i udovi lutaka se pomaljaju iz savršeno glatkih kvadara, čime je naglašena binarnost apstraktno-figuralno, tvrdo-meko, statično-dinamično.
Tako vrlo koncentrisan na same materijale, njihovu fizičku supstancijalnost i plastička svojstva, umjetnik izvlači na površinu simbolično i imaginarno, stvarajući »fikcionalni višak« koji njegove objekte čini auratičnim. Upravo taj „višak“ koji nastaje rafiniranim međusobnim spajanjem i potčinjavanjem (nikad sukobljavanjem) materijalnih i nematerijalnih faktura ukazuje na Milijin osjećaj za materijale, koji je izoštren do najvišeg stepena senzitivnosti.
Ono što se odmah uočava pri posmatranju izloženih radova, a što nije u savremenoj umjetnosti podrazumijevajući kvalitet, jeste snažan osjećaj stvaralačke discipline i etičnost autora. Svaki rad je besprekorno realizovan nerutinskim, nepotrošenim postupcima, koji odišu zadovoljstvom samozaboravnog prepuštanja ekspresivno-manuelnoj aktivnosti. Upravo takav pristup umjetnika čini da njegova djela iznenađuju, između ostalog, i svojom strukturalnom ljepotom", riječi su kojima istoričarka umjetnosti Ljiljana Karadžić opisuje stvaralaštvo umjetnika.
Vajar Milija Stojanović rođen je 1980. u Podgorici. Završio je Srednju umjetničku školu "Petar Lubarda" na Cetinju 1998. Diplomirao je 2003. a magistrirao 2010. na Fakultetu Likovnih Umjetnosti na Cetinju, odsjek vajarstvo, u klasi prof. Pavla Pejovića. Član je ULUCG-a od 2006.
Imao je tri samostalne izložbe, a učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Za svoj rad je nagrađivan.
(Izvor:RTCG)
