Velikogospojinski post se prvi put pominje u 9. vijeku. Konačno je ustanovljen na Carigradskom saboru, 1166. u vrijeme cara Manojla Komnina.

Uvijek počinje na Dan sedmorice braće Makaveja i njihove majke, koji su pogubljeni mučeničkom smrću.

Najmlađi od svih višednevnih postova, uveden je u čast i prema primjeru Presvete Bogorodice, Majke Božije, koja je vrijeme prije smrti provela u stalnom postu i molitvi.

Ovaj post je najkraći, ali veoma strog, poput Vaskršnjeg.

Podsjeća da su, uz svedenu trpezu i smirene strasti, milostinja i opraštanje prvi na putu kojim tijelo i duša postanu smirena cijelina, što vodi saznanju i spasenju u Božjoj milosti. Podsjeća i da hrišćanski treba živjeti svakog dana, a ne samo u vrijeme posta.

Tokom sledeće dvije sedmice, jede se hrana pripremljena na vodi, osim u dane vikenda, kada su dozvoljeni ulje i vino, i na Preobraženje, kada se može jesti i riba.

Na Preobraženje, pri put ove sezone, jede se grožđe, koje se baš na taj praznik dijeli narodu u crkvama. Post se završava 28. avgusta po novom kalendaru, na Veliku Gospojinu.

Po običajnom kalendaru, praznik, posebno posvećen ženama i majkama, vezuje se za bosiljak, božju biljku.