Ljetnje računanje vremena uvedeno je 1983. prije svega radi očekivane ekonomske koristi – boljeg funkcionisanja jedinstvenog tržišta, transporta i komunikacija, industrije.

EU je, međutim, odlučila da zbog izostanka veće koristi od toga, 2021. godine odustane od pomjeranja satova dva puta godišnje, prepuštajući članicama da odluče da li će tada trajno usvojiti „ljetnje“ ili uobičajeno – „zimsko“ računanje vremena.

Države članice EU vratiće i ove jeseni časovnike za jedan sat unatrag, jer nisu postigle saglasnost o predlogu Evropske komisije od prije tri godine da se ukine sezonsko pomjeranje sata poslednje nedelje u martu, odnosno u oktobru.

Predlog je 2019. podržao Evoropski parlament, ali treba da ga usvoje države članice.

Tri vremenske zone

Evropski ministri saobraćaja odlučili su u decembru 2018. da odlože odluku o ukidanju sezonskog pomjeranja sata do 2021. ali se nakon toga ništa nije dogodilo po tom pitanju.

Odluka o tome hoće li neka država članica uzeti kao trajno ljetnje ili zimsko vrijeme zavisi od njenog geografskog položaja, pa dogovor o predlogu EK neće biti jednostavan.

U EU postoje tri vremenske zone i najveća je srednjeevropska, od Poljske na istoku do Španije na zapadu.

Kada bi sve zemlje iz te vremenske zone trajno prešle na primjer na ljetnje računanje vremena, u Španiji, Belgiji, Holandiji, Danskoj zimi bi sunce izlazilo tek sredinom prepodneva, a na sjeverozapadu Španije oko 10 sati, prenosi Beta.

U slučaju da uzmu zimsko kao trajno vrijeme, sunce bi na istoku Poljske izlazilo u tri sata ujutro, u Varšavi u 3.15, a u Berlinu u 3.44.

S druge strane, kada bi zemlje na zapadu i sjeveru kontinenta ušle u zapadnoevropsku vremensku zonu, što bi bilo prirodno, nastale bi nove komplikacije, jer bi na primjer Francuska i Njemačka spadale u dvje različite vremenske zone.