Posle 20 godina političkog natezanja, Sjeverna Makedonija uspela je da okonča popis stanovništva, prema kojem u toj državi živi 1.836.713, od kojih veliku većinu čine Makedonci, dok su Albanci druga najbrojnija etnička grupa, saopštio je makedonski Zavod za statistiku.

Prema prethodnom popisu, održanom 2002. godine u sklopu Ohridskog sporazuma kojim su okončani sukobi makedonskih snaga bezbjednosti i albanskih pobunjenika, u Makedoniji je živjelo 2,022 miliona ljudi, od čega su 64 odsto bili Makedonci, dok su 25,17 bili Albanci.

Dvije decenije kasnije broj stanovnika opao je za gotovo 200.000, dok je makedonska većina i dalje dominantna sa nešto više od 58 odsto, dok je broj Albanaca opao na 24,3 odsto ukupnog broja stanovnika.

Najveća opoziciona stranka, VMRO-DPMNE i još nekoliko partija odmah je izrazilo nezadovoljstvo popisom, tvrdeći da je oko 60.000 ljudi izbjeglo da se izjasni o etničkoj pripadnosti.

"Rezultati popisa su pokazatelj neuspjeha, jer imamo snažan talas iseljavanja. Svako ima pravo da sumnja u brojke... Vladajuće partije se igraju brojkama", rekao je poslanik VMRO-DPMNE Antonio Milošoski.

Rezultatima popisa nezadovoljna je i Ljevica, kao i još nekoliko manjih stranaka.

Najsnažnija albanska stranka, Demokratska unija za integracije, zadovoljna je rezultatima popisa, navodeći da Albanci čine bezmalo 30 odsto od ukupnog broja stanovnika, odnosno nešto više od 24 odsto onih koji žive na teritoriji Sjeverne Makedonije.

"Čestitam svim institucijama koje su bile uključene u proces popisa stanovništva", rekao je lider te partije, Ali Ahmeti.

Podatak o broju Albanaca u Sjevernoj Makedoniji bio je jedan od ključnih razloga beskonačnog odlaganja popisa, jer se nekoliko tačaka Ohridskog sporazuma, prije svega onih koje se odnose na dvojezičnost u nekim opštinama, suštinski vezivalo za pretpostavku da Albanci čine četvrtinu ukupnog broja stanovnika.

Nizom međupartijskih dogovora, taj problem je riješen, što je otvorilo vrata novom popisu, koji je održan prošle godine. Uprkos tvrdnjama pojedinih političara da bi promjene odnosa među etničkim grupama mogle donijeti i unutrašnjopolitičke probleme, vladajući SDSM je još ranije zauzeo čvrst stav da se zakoni proistekli iz Ohridskog sporazuma ne mogu mijenjati retroaktivno, odnosno tvrdi da je popis suštinski čisto statistički proces.

Novim popisom je izbrojano i da u Sjevernoj Makedoniji živi 3,8 odsto Turaka, 2 odsto Roma i 1,3 odsto Srba.

U Sjevernoj Makedoniji registrovano je oko 1,8 miliona glasača, što navodi na zaključak da su birački spiskovi u toj državi u manjoj ili većoj meri u skladu sa rezultatima popisa, jer je popisom evidentirano i nešto više od 260.000 nerezidentnih držaljana ove zemlje.

Od oko 260.000 državljana Sjeverne Makedonije koji žive van granica ove države, dvije trećine su Albanci, dok su 24,45 odsto Makedonci.  

Makedonski statističari su, u mjesecima koji su prethodili popisu, upozoravali da su procjene da u ovoj državi živi oko dva miliona stanovnika ozbiljno pretjerane, navodeći da bi konačni broj stanovnika mogao da bude između 1,6 i 1,8 miliona stanovnika.

Posljednji popis stanovništva u Makedoniji obavljen je 2002. godine, kao dio Ohridskog sporazuma kojim su okončani sukobi makedonskih snaga bezbjednosti i albanskih pobunjenika, u kojima je stradalo oko 200, a raseljeno 200.000 ljudi.

Na osnovu tog popisa stanovništa, definisane su i opštine u kojima se albanski upotrebljava kao drugi zvanični jezik.

Strah od ishoda novog popisa bio je jedan od glavnih razloga zbog kojeg su makedonske političke stranke odlagale novu registraciju stanovništva