Od Džuverovića se u ime DPS oprostio generalni sekretar partije Aleksandar Bogdanović koji je tom prilikom poručio da su se Pljevlja i Crna Gora uvijek dičili velikim ljudima u koje, kako je istakao, spada on.

„Đorđe je bio stameni oslonac svoje porodice, jedan od najboljih sinova Pljevalja, viđeni društveno-politički radnik i jedan od najpouzdanijih političkih saboraca iz Demokratske partije socijalista. Nenametljivo i odvažno, vedrog duha, blage ali odlučne naravi, uvijek je bio spreman da pomogne porodici, prijateljima, svom gradu i Crnoj Gori. U teškim i složenim vremenima, kakve su bile decenije za nama, svoj društveno-politički angažman obavljao je posvećeno i u skladu sa svojim poimanjem života – dostojanstveno, časno, odgovorno i pošteno“, poručio je Bogdanović.

U svom obraćanju Bogdanović je saopštio da su danas svi svjesni praznine koja ostaje iza Džuverovića, te da će, kako je to ocijenio, njegovi ljudski kvaliteti biti svetionik savremenog sistema vrijednosti u Crnoj Gori.

„Pamtićemo ga kao jednog od najčasnijih privrednika i političara savremenog doba, čovjeka čiji dignitet i integritet nije moglo dovesti u pitanje ni zlo vrijeme koje živimo. Građani Pljevalja i Crne Gore su mu, kao malo kom pojedincu, na svakom mjestu iskazivali poštovanje za odgovoran rad, doprinos razvoju Pljevalja, ali i ukupan način života. Bio je čovjek blagih očiju, impresivne ličnosti i otvorenog srca. Izuzetnog Đorđa Džuverovića s poštovanjem i ponosom nazivamo našim prijateljem, čovjekom posebnog obrazovanja, intelekta i duha, koji je ostavio častan i poseban trag u nacionalnoj memoriji. I zato je dostojan najvišeg pomena“, saopštio je generalni sekretar DPS.

Đorđe Džuverović bio je diplomirani inženjer mašinstva, dugogodišnji direktor Rudnika uglja Pljevlja, bivši poslanik u Skupštini Crne Gore i od 1997. godine dugogodišnji predsjednik DPS-a u Pljevljima. Bio je i član Predsjedništva naše partije. Više od 40 godina bio je na svim važnijim državnim i privrednim funkcijama. Poseban pečat ostavio je u svojim Pljevljima, radeći na mjestu direktora u Rudniku uglja, pod čijim vođstvom je preduzeće ostvarivalo jedne od najboljih poslovnih rezultata. Svoj radni vijek počeo je kao stipendista, a kasnije i zaposleni „Velimira Jakića“. Potom je radio i u lokalnom preduzeću „Monter“, iz kojeg poslije nekoliko godina prelazi u Rudnik uglja Pljevlja, u kome je radio do odlaska u penziju sa 42 godine radnog staža. U rudniku je prošao sve poslove, od referenta pa do generalnog direktora i predsjednika Odbora Direktora.

Zbog svojih ljudskih vrlina i posebnog odnosa prema svom gradu, bio je omiljen među građanima, a vrata njegove kancelarije bila su uvijek otvorena za sve građane Pljevalja.