Podsjeća da je jedna opština bogata samo ako je njen seljak bogat.

“Pomoć koju poljoprivrednik dobija od Opštine i Ministartva je od male koristi sve dok ne postoji siguran otkup proizvedene hrane”, kazao je Đuranović.

Kako je istakao, Danilovgrad može formirati svoj otkupni centar za poljoprivredne proizvode ili iskoristiti kapacitete otkupnog centra u Podgorici AD „Plodovi Crne Gore“ koji je neiskorišćen.

“Tako organizovan rad i stimulisanje proizvođača od strane Opštine i Ministratva povećaće se i broj proizvođača hrane. Ovo omogućava da svako domaćinstvo može znati koju npr. količinu voća ili povrća godišnje treba da proizvede. Uz otkupni centar potrebno je pokrenuti i male proizvodne linije za preradu voća i povrća, a jedna od njih bi bila namijenjena za proizvodnju hrane za bebe iz Parka prirode Rijeka Zeta. Paralelno sa ovim treba pokrenuti snabdijevanje vodom sa rijeke Zete ili vađenje bunara, a sve za potrebe proizvodnje hrane”, navodi Đuranović.

Crna Gora godišnje uveze oko 70 miliona eura voća i povrća.

“Ako bi se najmanje 10 odsto poljoprivrednog zemljišta u Danilovgradu koristilo za proizvodnju ovih namirnica, onda bi proizvođači hrane prihodovali godišnje najmanje 10 miliona eura, čime bi se smanjio uvoz voća i povrća za oko 15 odsto. Na ovaj način se može radno angažovati najmanje 350 radnika koji godišnje mogu ponaosob prihodovati preko 25.000 eura”, navodi on.

Prema riječima Đuranovića, jedan od tri proizvoda po kojima Danilovgrad treba biti prepoznat jeste brendirana zdrava domaća hrana.

“Danilovgrad ima odlične uslove za proizvodnju začinskog bilja, meda, vina, proizvoda od šipka i smokve. Plantaža nara tj. šipka i smokve može postati brend. Zato priprema i plasiranje proizvoda od smokve i šipka jeste šansa koju Danilovgrad treba da iskoristi. To će biti primjer uspješnog start-ap preduzeća”, ocijenio je Đuranović.

Na području Danilovgrda ima preko 200 vrsta medonosnih biljka.

“To je za sada neiskorišćen resurs. Organizovana proizvodnja meda i pčelinjih proizvoda, deklarisanje proizvoda, stimulisanje i edukacija proizvođača i njihovo povezivanje sa potrošačima može smanjiti broj nezapolsenih u Danilvogradu najmanje za 10 odsto. Kada svako dvadesto domaćinstvo u Danilovgradu bude imalo najmanje 60 košnica pčela, po tom osnovu možemo imati najmanje 130 uposlenih koji će se baviti dominatno pčelarstvom i živjeti od svog rada. Ovo su samo dva primjera koja pokazuju da ako opština podstakne i poveže proizvođača i potrošača da se u Danialovgradu može razviti isplativa proizvodnja hrane. Ova investiicja bi iznosila oko million eura, a period povrata investicije najviše tri godine”, kazao je Đuranoivć.

Ova djelatnost će, dodaje, unaprijediti kvalitet i količnu voća i povrća jer su pčele posrednici u formiranju ploda.

“Danilovgrad istovremeno ima uslove za razvoj seoskog turizma koji povezan sa sportsko-rekreativnom zonom na rijeci Zeti i domaćom kuhinjom daje originalnu ponudu. Zdrava domaća brendirana hrana u ugostiteljskim objektima ima veću cijenu nego hrana iz uvoza. Da bi se ovo realizovalo potrebna je upornost i saradnja poljoprivrednika, udruženja, mjesnih zajednica, Opštine, potrošačkih lanaca. Naravno nije lako, ali je vrlo izvodljivo”, navodi Đuranović.

Prije svega, dodaje, potrebno je dugoročno zaštiti plodno zemljište koje je pod sve većim pritiskom haotične urbanizacije.

“Zato javna stanogradnja se treba razvijati paralelno sa proceom korišćenja plodnog zemljišta za proizvodnju hrane. Možda danas jedan hektar livade u Bjelopavlićkoj ravnici možemo prodati
za 500.000 eura kao vrijedno građevinsko zemljište ali ako se organizujemo od njega možemo svake godine dobiti 20.000 do 60.000 eura hrane. Tako možemo imati i parcelu i novac. Vrijeme je da preokrenemo način korišćenja plodne zemlje. Ovo je put da opština postane održiva, da njeni građani  većinom budu zaposleni u njoj i da žive od svog rada”, zaključio je Đuranović.