Kako prenosi portal RTCG, laureat je, zahvaljujući na nagradi koja se u Bijelom Polju dodjeljuje u okviru Ratkovićević večeri poezije, rekao da osjeća veliku zahvalnost i iskrenu radost što je njegova zbirka zaslužila povjerenje uglednog žirija. Naročito zato što je nagrada „Risto Ratković“ regionalnog karaktera i obuhvata pjesničku produkciju prostora koji u kulturnom jezičkom, a nadasve intimnom smislu, uprkos svim političko-istorijskim razdorima i činjeničnom stanju i dalje doživljava kao svoju domovinu.

- Raduje me što i se dodjeljuje u ime pjesnika koji je, kako sam na jednom mjestu iskreno priznaje, pisao samo onda kada je morao i koji je unosio poeziju u život, a ne obratno. Risto Ratković ne spada u onaj uži krug stvaralaca koji čini moj izbor po srodnosti. Nije jedan od onih Kišovskih lutajućih plamenova, kakvi su, slutim, za mene bili Momčilo Nastasijević, Ivan V. Lalić, Aleksandar Ristović, Mak Dizdar, Skender Kulenović, Danijel Dragojević... Ali, zato Ratković pripada onom, možda još važnijem i mnogostruko širem nepreglednom krugu autora kojim posežemo nasumično, čak i ne gledajući ime na koricama, u čije tekstove uranjam kao u more tražeći odušak, zrnce soli, pljeskanje pjesničkih slika. I ako bih morao da se opredijelim između refleksije i slike u poeziji, uvijek bih izabrao potonje, iako dobra poezija podrazumijeva strasnu mjeru oba ova kvaliteta. Pritom ne mislim na pjesničku sliku koja je naslonjena prenesenim značenjem, već onu u kojoj suština nije prevedena u simboličnost, nego se objavljuju istovremeno i zajedno sa slikom - kazao je Bešić.

Ovogodišnjem dobitniku nagradu je uručio predsjednik Opštine Bijelo Polje Aleksandar Žurić u kući Rista Ratkovića.

U obrazloženju žirija, kojim je predsjedavao Pavle Goranović, a činili su ga još Svetlana Kalezić, Luko Paljetak, Damir Uzunović i Jasmina Topić, navodi se da savremena poezija ovih prostora, u kontekstu evropske lirike XXI vijeka, u kojoj dominiraju kategorije disonantnosti i abnormalnosti, takođe izbjegava komunikativnu lagodnost, te da se jedini stvaralački imperativ stopio sa onim estradno-svakodnevnim: šokirati i samo šokirati.

- Utoliko je neobičnije danas naići na prave knjige u kojima se umjetnost neposredno obraća emocijama, i u kojima poetska slika, kao jedan od načina da se stvori najdublji dojam, postaje glavno sredstvo poetskog jezika. Upravo ovim svojim karakteristikama izdvojila se pjesnička zbirka Alena Bešića „Golo srce“, među četrdesetak knjiga razmatranih u izboru za dodjelu nagrade „Risto Ratković“ – dodala je Kalezić.

Odabrane stihove nagrađene zbirke Bešića, koju je izdala Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“ iz Kraljeva, za ovu priliku govorili su prvaci CNP-a, Varja Đukić i Slobodan Marunović.

Bešić je rođen 1975. godine u Bihaću, a diplomirao je na Oseku za srpsku književnost i jezik Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Osim „Golog srca“, objavio je poeziju u naslovima „U filigranu rez“ i „Način dima“. Pored poezije, koja je prevedena na engleski, francuski, ruski i njemački jezik, objavio je dvije knjige izabranih književnih kritika i eseja.

(Izvor:Analitika)