Konfuzija – tako bi se u najkraćem mogla opisati politička pozornica u Crnoj Gori. U Vladi više ministarstava nego ministara, Skupština uglavnom bez opozicije, Ustavni sud bez sudija. I dok naizgled sve funkcioniše besprekorno, realnost je u Crnoj Gori potpuno drugačija.

“Političke partije funkcionišu punom paru a na štetu građana i države.Sve što se dešava u državi, disfunkcionalnost na svim nivoima, apsolutni kolaps sistema,sve nedemokratske prakse rezultat su hiperpogona u kojem funkcionišu partije u Crnoj Gori”, kazao je politički analitičar Miloš Bešić.

I tako zbog interesa političkih partija danas pišemo scenario.

“Pozorište u kući je najbolja alegorija”, kazao je pozorišni reditelj Zoran Rakočević.

“Krenulo od oktobra 2020. godine, krenulo kao komedija, preraslo u tragediju, sada dramskih momenata nema, drama je iza horizonta”, kazao je Bešić.

Da je žanr trenutne crnogorske predstave teško odrediti, priznaje i pozorišni reditelj.

“Neka farsa sa grotesknim karakterima,sa tragikomičnim zbivanjima, kompleksan žanr koji ne vodi nigdje i prelazi u dosadu”, kazao je Rakočević.

Ipak, sagovornici TVCG su optimisti,jer se iz dosade kažu rađaju najljepša djela. Kreativnost građana mogla bi politici da pomrsi konce, iako politička elita izvlači maksimum koristi iz trenutne situacije.

“Vrsta neke mlohave smjese koja nikako da se prelije ni na jednu ni drugu stranu. Mislim da ta vrsta neodređenosti, besciljnosti odgovara svima koji bi potencijalno mogli postati odgovorni ili neka nova vrsta vlasti”, kazao je Rakočević.

Borba za vlast nas dovodi do naziva ovog našeg komada. Igra prijestola bi joj najbolje pristajala. Dok se uloge podijele i igraju probe, građani čekaju karte za premijeru.

“Jedino rešenje jesu izbori, moja briga da ni nakon izbora nećemo doći sa ovakvim oligarhijama,sa ovakvim ustrojstvom, ne verujem da nakon izbora možemo imati rešenje, ali bar bi se malo sanirala kriza. Došlo bi do sanacije, pružila bi se nada”, kaže Bešić.

“Kad podvučemo crtu, rastresemo sve,redefinišemo većinu ustanova, za taj sam futuristički pristup, zadržimo mlade ljude koji nisu pobjegli van i pozovemo pomoć sa strane”, kazao je Rakočević.

Odakle nas uporno opominju i podsjećaju da se predstava režira po važećem scenariju.

Naši protagonisti su čitali scenario, neki ga čak i pisali. Tekst su izgleda zaboravili pa im šaljemo nove primjerke, da narednih dana utvrde svoje uloge. Jer ponavljanje je majka znanja.

Izvor; RTCG