Spoznaju Spajića o značaju kontraobavještajne službe pospješila je i odluka njegovog partijskog kolege koji očigledno ima veće ambicije kada je u pitanju uticaj na vlast u Crnoj Gori od onih koje mu omogućava pozicija predsjednika Crne Gore koju trenutno pokriva, da na mjesto savjetnika za nacionalnu bezbjednost postavi bivšeg direktora Agencije za nacionalnu bezbjednost Dejana Vukšića.

Od strane onih koji pretenduju da kreiraju političku scenu u Crnoj Gori Vukšić je bio projektovan da bude poslanik u crnogorskom Parlamentu, kako bi se sa te funkcije domogao po mogućnosti pozicije u izvršnoj vlasti vezano za bezbjednosni sektor, ili u najgorem slučaju postao član ili predsjednik Odbora za bezbjednost i odbranu, što mu ne bi moglo promaći s obzirom na njegovo navodno iskustvo u sektoru bezbjednost. Praksa koja je uspostavljena prethodnih godina podrazumijeva neselektivan pristup povjerljivim informacijama Agencije za nacionalnu bezbjednost od strane članova Odbora, čime se inače krši princip „potrebno je da zna“ koji je zakonom propisan kao neophodan uslov da bi neko ostvario uvid u tajne podatke. Pozicija Vukšića u ovom tijelu koja je bila zamišljena omogućila bi mu uvid u tajne podatke i aktivnosti Agencije za nacionalnu bezbjednost, uključujući i one na planu suprotstavljanja ruskom i srpskom malignom uticaju.

Upravo iz tog razloga, mentori iz Moskve i Beograda su kreirali koaliciju od njihovih provjerenih saradnika Marka Milačića i Vladislava Dajkovića, čiji je nosilac, iako sa najmanje staža u politici od pomenutog trojca, postao upravo Vukšić, računajući da njegov ulazak u Parlament sa prve pozicije na listi neće biti upitan. Međutim, nakon debakla koji su doživjeli na izborima sa osvojenih svega 1% podrške, postalo je jasno da ovaj plan neće moći da se realizuje, zbog čega je Vukšić povučen na „rezervni položaj“ – savjetnik u Kabinetu predsjednika Crne Gore za bezbjednost i odbranu.

Kreatori cjelokupne strategije iz Beograda i Moskve, koji su snažno zainteresovani da ni po koju cijenu ne izgube uticaj na bezbjednosni sektor u Crnoj Gori znajući njegovu ulogu u realizaciji njihovih interesa na ovom području, računaju da će i na ovaj način uspjeti da ostvare svoj cilj. Njihova namjera je da raznim pritiscima obezbijede što značajniju ulogu Vukšiću u bezbjednosnom sektoru kako bi na taj način obezbijedili kontrolu nad Agencijom za nacionalnu bezbjednost, iako funkcija savjetnika predsjednika nema nikakav suštinski značaj u sistemu bezbjednosti. Jača uloga Vukšića, koji je i inače nesumnjivo zadržao konekcije sa dijelom Agencije za nacionalnu bezbjednost, prvenstveno pojedincima koji su bili na rukovodećim pozicijama u vrijeme njegovog mandata, uz eventualni uticaj koji bi mogao zadržati Abazović na djelove bezbjednosnog sistema, omogućili bi srpskim i ruskim obavještajnim strukturama ne samo pristup informacijama, već i kontrolu aktivnosti nalik onoj koju sprovode protekle dvije i po godine. Vukšić i Abazović bi pokušali da na ključne pozicije u Agenciji instaliraju svoje kadrove, što bi bilo podržano i rusko-srpskim obavještajnim metodama, kako bi preko njih realizovali svoje interese.

Kontrola bezbjednosnog sektora, uz ogroman uticaj koji već imaju na medije u Crnoj Gori, bila bi snažna poluga za realizaciju interesa Srbije i Rusije, koji podrazumijevaju i uklanjanje Spajića sa političke scene i ponovno jačanje struktura koje su njima naklonjene.

Odluka Milatovića da za svog savjetnika postavi čovjeka koji je na tek nedavno održanim izborima odlučio da ne pruži podršku pokretu čiji je i Milatović jedan od lidera, već da nastupi u drugoj koaliciji koja je pretendovala na isto glasačko tijelo koje podržava Evropu sad i na taj način joj nanijela direktnu štetu, demistifikuje njegove namjere, ali moguće ukazuje i na uticaj koji na njega imaju Beograd i Moskva. Posredstvom Vukšića, Milatović će, kako se vjeruje, pokušati da ostvari što snažniji uticaj na bezbjednosni sektor i zloupotrijebi ga u borbi za prevlast u stranci, odnosno na političkoj sceni Crne Gore, po ugledu na dosadašnje činjenje Dritana Abazovića.