Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, osim što na sve načine pokušava da ospori formiranje 44. Vlade Crne Gore, napravio je i rezervni plan koji podrazumijeva da, ukoliko ipak Milojko Spajić uspije da obezbijedi podršku dovoljnog broja poslanika, treba organizovati proteste kako bi se na taj način odmah smijenila nova Vlada.

Osim opstrukcija koje čine pritiskom na Milojka Spajića i Pokret Evropa sad već duže vrijeme, Vučić je posljednjih dana posebno pojačao pritisak na Vladimira Jokovića i čelnike SNP-a, koji sprovodi direktno, ali i preko Srpske pravoslavne crkve čiji su najvisočiji zvaničnici uputili direktne poruke Vladimiru Jokoviću da ni po koju cijenu ne smije biti dio 44. Vlade. Namjera beogradskih stratega je da ne dozvole partiji srpske provinijencije kao što je SNP da uđe u Vladu, već da Spajića primoraju da prihvati podršku SD-a, kako bi onda imale više osnova njihove teze da je nova Vlada usmjerena protiv građana srpske nacionalnosti.

Izvori bliski SNP-u navode da Joković ipak nije spreman da slijepo posluša naloge Beograda, već se u pregovorima o formiranju Vlade ponaša prilično racionalno, gledajući uglavnom interes svoje stranke. Svjestan je da bi odbijanjem Spajićeve ponude ostao izvan vlasti, budući da ne bi spriječio formiranje Vlade koja bi bila izabrana glasovima SD-a, a nije isključeno i dvije poslanice ES koje, iako su izrazile rezervu ipak još uvijek nijesu bile decidne da na zasijedanju neće podići ruku za stranačkog lidera. Ulazak u Vladu Jokoviću bi pružio šansu da, korišćenjem mogućnosti koje omogućava učešće u vlasti, ipak sačuva parlamentarni status SNP-a, koji su jedva odbranili i na nedavnim izborima, a koji je sada dodatno ugrožen nakon istupanja dijela funkcionera i najave formiranja nove stranke. Odbijanje da uđe u Vladu značio bi definitivan kraj SNP-a, a Joković bi tako ostao upamćen kao neko ko je ugasio jednu od najstarijih stranaka u Crnoj Gori, za što ga već optužuju bivši saradnici.

Prikliješten između pritisaka zvaničnog Beograda i Srpske pravoslavne crkve sa jedne, i partijskih interesa sa druge strane, Joković će narednih dana morati da donese odluku prije nego što Spajić objavi da je i on, poput lidera DF-a, bio neozbiljan u pregovorima i prihvati ispruženu ruku SD-a.

Paralelno sa pritiskom koji vrše na Jokovića, Vučić i njegove obavještajne službe su svojim eksponentima u Crnoj Gori okupljenim u Demokratskom frontu i Abazovićevoj URA izdali nalog da preduzmu sve aktivnosti na organizaciji protesta koji bi uslijedili ukoliko Spajićeva Vlada ipak bude izabrana.

Tako će prvi pokušaj opstrukcije biti odbijanje Milana Lekića, koji trenutno predsjedava Parlamentom kao najstariji poslanik, da zakaže nastavak sjednice na kojoj treba da se izabere predsjednik Skupštine.

Istovremeno, Mandić i Knežević su partijskim aktivistima po gradovima naredili da pripremaju teren za proteste, odnosno da rade na mobilizaciji članstva za učešće u uličnim demonstracijama. Saopšteno im je da će biti obezbijeđena sva sredstva, te da „,,para ne može faliti”, uz obećanje da će učešće u svim aktivnostima biti adekvatno finansijski nagrađeno. U cilju podizanja,,borbenog morala”, jača se narativ o ugroženosti srpskog naroda u odnosu na manjinske, uz najavu,,jednu vladu smo smijenili s ulice, možemo i drugu”.

Partijski funkcioneri po terenu su dobili zadatak da među članovima i simpatizerima koji su u prethodne dvije godine dobili posao u nekoj od državnih firmi, posebno Elektroprivredi i Rudniku uglja u Pljevljima, šire prijetnju da će, ukoliko se formira nova vlast bez predstavnika DF-a, svi ostati bez posla. Mandić i Knežević su tako očigledno procijenili da su njihove pristaše osjetljivije na mjesečno primanje nego na nacionalne i partijske interese i namjera im je da igraju na tu kartu.

Osim funkcionera DF-a, aktivnu ulogu u pripremanju protesta imaju pojedini sveštenici SPC, koji takođe podgrijavaju nezadovoljstvo građana srpske nacionalnosti najavom izbora vlade,,bez učešća srpskih predstavnika”. Međutim, sa planovima Vučića i srpskih obavještajnih struktura upoznate su i zapadne ambasade, koje mu ovog puta neće dozvoliti rušenje koncepta koji oni svesrdno podržavaju, za razliku od 2020. godine kada su najbaže rečeno bili benevolentni.

Takođe ono što im ne ide na ruku je podijeljenost SPC, s obzirom da dio sveštenstva ne podržava Aleksandra Vučića i odbija da učestvuje u projektima koji su smišljeni sa ciljem jačanja njegove pozicije.

Izvor: Standard