Susret Milatovića i Spajića u poneđeljak, dva dana nakon predsjednikovog povratka iz SAD, samo je potvrdio da je raskol čelnika PES-a temeljan i da nema ni naznake mogućeg dogovora.

TRBUHOZBORAC BEOGRADA

Pobjeda je izvijestila da je Milatović tokom razgovora u četiri oka ponovo u opticaj vratio priču o koaliciji ZBCG kao nezaobilaznom dijelu nove vlade. Istovremeno,

Milatović je glatko odbacio mogućnost da, kao potpredsjednik PES-a, utiče na dvije ,,odmetnute poslanice“, Radinku Ćinćur i Jevrosimu Pejović, da promijene svoje stavove.

Milatović je tim potezima Spajiću znatno otežao mogućnost dostizanja do 41 glasa u parlamentu, bez podrške poslanika SD-a i Mehmeta Zenke, čega se mandatar očigledno pribojava, iako mu to sve više postaje jedina opcija.

Više od povjerljivih izvora o razgovorima, govorila je slika iz zgrade Predsjednika Crne Gore, scena kada Spajić ostavlja mobilni telefon u ladicu. To je uobičajeno po protokolu kada predsjednik dočekuje goste ,,sa strane“, ali sastanak u poneđeljak je bio susret dva čelnika PES-a, predsjednika i zamjenika predsjednika stranke, a ne mandatara i predsjednika države!

Davanjem mandata Spajiću prije četrdesetak dana Milatović je iscrpio pravne i političke mogućnosti i ne bi u razgovorima sa Spajićem o novoj vladi mogao da učestvuje u ulozi predsjednika države.

Očito da je sva ta ,,ikonografija“ bio djelić lukave igre, koju su u Beogradu osmislili i preko Milatovićevog savjetnika Dejana Vukšića, odavno ,,nakačenog“ na vlast u Beogradu, BIA i Crkvu Srbije – sproveli u djelo. Glumeći ,,predsjednika svih građana“, djelovalo je da je Milatović lobirao da, sve pod maskom ,,inkluzivnosti“, jako pritisne Spajića da uvede stranke Mandića i Kneževića, ali i Abazovićevu Uru u novi sastav 44. vlade.

No, poenta ove političke igre nije bila da (ne)odlučnog mandatara natjeraju da pogazi data obećanja i okrene leđa zapadnim partnerima i uvede anti-NATO, prosrpske i proruske snage u novu vladu. Suština paklenog plana je – onemogućiti Spajića da uopšte sastavi novu izvršnu vlast!

O tome je juče neposredno svjedočio i vjerni Vučićev igrač u Crnoj Gori, premijer Dritan Abazović.

PREMIJER KAO PION

Glatko odbacujući brojne inicijative da se popis u Crnoj Gori odgodi – iako nijesu stvoreni uslovi političke stabilnosti i profesionalnog sprovođenja uz nadgledanja evropskih posmatrača – premijer Abazović juče je javno, ničim izazvan, kazao da ,,nije zadovoljan kako se sastavlja vlada“, pojasnio je da „uopšte ne postoje principi“ i saopštio da ne želi da se nudi Spajiću.

A onda je logoreični lider Ure otkrio još jedan važan detalj.

– Ako ne uspiju da sastave vladu, izložiću plan – zagonetno je rekao Abazović, ne pojašnjavajući kome će otkriti to što sprema.

Premda je premijer pokušao da bude misteriozan, nema mnogo tajni u politici koju sprovodi od časa kada je zasjeo na mjesto predsjednika Vlade: Abazovićeva izjava samo je još jedan dokaz da, kao premijer, sve čini kako bi uspio da izvrši agendu Vučićeve politike u Crnoj Gori.

Ništa se od 30. avgusta 2020. godine nije odvijalo bez upliva Beograda, bilo neposredno ili preko stranaka Demokratskog fronta koji su zauzeli pozicije po ,,dubini“ energetskog sektora, bilo kroz razne političke projekte. Nakon smjene DPS vlasti iskristalisala su se tri ključna cilja Vučićeve politike prema Crnoj Gori: potpisati Temeljni ugovor sa Srpskom provoslavnom crkvom koji je štetan po crnogorske nacionalne interese, uvesti Crnu Goru u ,,Otvoreni Balkan“ i, kao krajnji cilj – sprovesti popis kojim bi se ,,nabildovao“ broj Srba u Crnoj Gori.

Abazovićevo potpisivanje takozvanog Temeljnog ugovora 3. avgusta prošle godine, uprkos upozorenjima iz Crne Gore i iz inostranstva, stvorilo je Crkvi Srbije dominantnu poziciju i sve uslove da djeluje u Crnoj Gori kao politička organizacija koja ne odgovara crnogorskim zakonima. To je nedavno u svom izvještaju posredno konstatovao i Evropski parlament.

Čvrstim zagovaranjem Vučić-Ramine ideje ,,Otvorenog Balkana“ Abazović je, kao predsjednik Vlade, želio ono što je Beograd tražio – ekonomsko zatvaranje i Crne Gore u lokot ,,srpskog sveta“ i stvaranje zavisnosti od Srbije. Ta se ideja izjalovila, ne zbog pogrešnih poteza koje su povlačili Abazović ili Vučić, nego zbog izmijenjene geopolitičke pozicije nakon agresije Rusije na Ukrajinu.

PUTIN via VUČIĆ

Izvjesno je: Abazovićeva Vlada je radila kao taster Aleksandra Vučića i njen zadatak je bio sprovođenje sva tri sredstva kojim bi se Crna Gora stavila pod apsolutnu kontrolu Beograda.

Naravno, sve je to odgovaralo interesima Moskve koja, još od 2015. godine destabilizuje zvaničnu Podgoricu i njen put, prvo u NATO, potom i prema Evropskoj uniji. Putinova mašinerija precizno je analizirala ranjivu poziciju Crne Gore, a kada je postala članica NATO, samo se pojačalo djelovanje, naravno preko savezničkog Beograda i Crkve Srbije, koja gleda na Rusku pravoslavnu crkvu kao ,,stariju sestru“.

Pokušaj terorizma 2016. godine nije uspio, pa su se Putin i njegova ekipa, preko Vučića i zvaničnog Beograda, okrenuli drugim metodama: litije od januara 2020. godine bile su uvod u promjenu vlasti na kraju ,,vrućeg ljeta, 30. avgusta“.

Od tada je Vučić počeo da intenzivno sprovodi ideju o ,,tri kolosjeka“: takozvani Temeljni ugovor, ,,Otvoreni Balkan“ i sprovođenje ,,kontrolisanog popisa“. Neke su se, ipak, stvari u međuvremenu dešavale, počev od agresije na Ukrajinu, pa mu sve nije pošlo za rukom.

IGRA BROJKI

Kako je ideja ,,Otvorenog Balkana“ sada arhivirana, Beograd i Moskva imaju ključni cilj, upravo preko vječito odlazećeg premijera Abazovića – pitanje popisa u Crnoj Gori postavlja se kao ključni dio plana kontrole Crne Gore.

Upravo zbog toga je skovana taktika da se Abazović zadrži što duže na čelu izvršne vlasti i sprovede popis na kojem Vučićevi analitičari i mediji žele da Crnu Goru proglase novom srpskom državom: odnosno državom u kojoj je većinski broj Srba, ali i građana koji govore srpskim jezikom.

Ukratko: to je realizacija projekta ,,srpski svet“ u Crnoj Gori.

Izvori Pobjede iz diplomatskih krugova tvrde da se Vučić u sprovođenju svog plana oslonio i na strukture van koalicije ,,Zajedno za budućnost Crne Gore“ koja je, po planu politički neiskusnog mandatara Spajića, van svih kombinacija za formiranje vlasti zbog pritiska zapadnog faktora, prvenstveno država Kvinte.

Odstranjivanje ZBCG ne žele Vučićevi javni i tajni igrači u Crnoj Gori. Osim ,,bespogovornog“ Abazovića i većine medija u Crnoj Gori koje drže srpski vlasnici, tu su i djelovi SNP-a, ali i djelovi Demokratske Crne Gore koji su u posljednje vrijeme rapidno popravili odnose sa bezbjednosnim strukturama iz Srbije, a istovremeno zauzeli pozicije u državnim strukturama i državnim preduzećima.

Sada je izvjesno, nakon ignorisanja sugestija iz SAD i zemalja Kvinte, kao jedna od najznačajnijih figura Vučićevih crnih figura na šahovskoj tabli se pojavljuje predsjednik Crne Gore Jakov Milatović. Zahvaljujući državničkoj funkciji, još i više potpredsjedničkom mjestu u Pokretu ,,Evropa sad“, Milatović je postao posljednja – mnogi analitičari kažu: glavna - brana formiranju proevropske vlade u Crnoj Gori.

U međuvremenu, Vučić je, preko svojih igrača iz vjernih stranaka, poput Nove, DNP-a, ali i sijaset manjih srpskih stranaka u Crnoj Gori koji su dobili poslanička mjesta, neki i zahvaljujući uspjehu Spajićevog i Milatovićevog PES-a, uspio da ostvari kontrolu nad dobrim dijelom crnogorskog parlamenta.

Istina: nedovoljnim da bi Beograd direktno sastavljao crnogorsku vladu, ali dovoljno brojnim da opstruira Spajićev izbor za predsjednika 44. vlade Crne Gore.

Zato je Vučiću potrebno da Abazović nastavi svoj premijerski mandat: da završi zadatak kako mu gazda iz Beograda kaže.

Samo, neke se stvari ne mogu predvidjeti i neka dešavanja ne može da predvidi ni ,,svevideći“ Aleksandar Vučić.

IMA LI SPAJIĆ IZBOR

Iako se taktika pritiska na Milojka Spajića za sada pokazala vrlo efikasnom, a očito je da predsjednik države Milatović i premijer Abazović koordinirano prave opstrukciju svih napora mandatara da sastavi novu vladu, ova šahovska partija još nije završena i toga je svjestan i sam Aleksandar Vučić.

Naročito nakon dramatičnih dešavanja na Kosovu i otkrivanja pokušaja oružane pobune srpskih paramilitarnih formacija na sjeveru, u mjestu Banjska.

Zvanični Beograd je sada na teškim mukama: međunarodna zajednica ne vjeruje u Vučićevu propagandnu priču da iz srpskih struktura niko nije umiješan niti je imao bilo kakvu vezu sa naoružanom ekipom koju je predvodio upravo Vučićev glavni čovjek za Kosovo – Zoran Radoičić.

Iako će gledati prevashodno da sredi stvari u svojoj kući i da pokuša da popravi dramatično poljuljanu poziciju dojučerašnjeg ,,faktora stabilnosti“, Vučić neće odustati od nauma da kontroliše Crnu Goru.

Izvjesno je takođe da sve ono što se sada dešava u Srbiji vezano za situaciju na sjeveru Kosova, Vučićevo ,,pranje ruku“ od svojih dojučerašnjih povjerljivih ljudi, neće promijeniti ponašanje ili uticati na poteze njegovih sadašnjih igrača u Crnoj Gori – Milatovića i Abazovića.

Ali bi, ako ima kapaciteta, da vidi korak-dva u budućnost, moglo da ,,otvori oči“ Milojku Spajiću. Bilo kakvo vezivanje za Vučićeve ljude u Crnoj Gori, od Mandića i Kneževića, do Milatovića i Abazovića, njega pretvara u marionetu, čovjeka koji ne može da upravlja ni svojom partijom, kamoli budućom vladom Crne Gore.

Osim ako ne okrene glavu i pogleda oko sebe: do sada je jedino za saveznike u novoj vlasti vidio stranke manjinskih naroda, a automatski isključivao iz bilo kakvih pregovora sve crnogorske, suverenističke stranke, od ,,omrznutog“ DPS-a, do SD-a.

Može li Spajić i dalje da ignoriše realnost i da proevropsku vladu pravi sa strankama koje su protiv evroatlantskih vrijednosti u koje se mandatar zaklinje?

U ovoj političkoj igri šaha, Spajić sada treba da povuče potez i odluči: hoće li da bude lutka na koncu, da sagne glavu i poljubi ruku Vučiću ili će da razumije kakva mu se igra sprema, rizikuje i postane premijer kojeg podržava većina evropski orijentisanog biračkog tijela.

Ostalo mu je još par sedmica za razmišljanje.

Milatović kao ,,najveći trofej“

Jakov Milatović je sada svakako najveći adut, ali i ,,osvojeni trofej“ Aleksandra Vučića. Sve je počelo pregovorima za što širu podršku rušenju 30 godina neprikosnovenog Đukanovića, kada su ljudi iz Krivokapićeve Vlade, sadašnji lideri PES-a, još uvijek bili bez svoje stranke.

Kako tvrde u PES-u, od časa kada je Spajić eliminisan iz predsjedničke trke, a promovisan Milatović, novi predsjednički kandidat je počeo značajno da se približava svojim doskorašnjim političkim oponentima i daje im, prije drugog kruga predsjedničkih izbora i obračuna sa Milom Đukanovićem, više povjerenja nego onima koji su mu u prvom krugu obezbijedili 30 odsto glasova.

Očigledno je Milatović bio impresioniran političkim komforom koji mu je pružio stariji kolega iz susjedne države. Prekaljeni obavještajac, kako navode izvori Pobjede, Marko Parezanović, koji je duži niz godina u BIA zadužen za Crnu Goru, odigrao je važnu ulogu, uz nekoliko ovdašnjih ,,kadrova službe“ i Milatovića stavio pod nesumnjivu srpsku kontrolu.

Vučić je tim potezom dobio značajnog igrača u Crnoj Gori, nakon neuspjeha da se ,,disciplinuje“ prvi predsjednik Vlade u ,,oslobođenoj“ Crnoj Gori - Zdravko Krivokapić - koji je, iako vezan za Srpsku crkvu, uspio nekako da se izvuče iz kandži BIA.

Vučić je, u ,,obradi“ Milatovića imao i prednost: rođeni brat predsjednika Crne Gore Jakova Milatovića – Pavle Milatović godinama živi i radi u Beogradu. A od 2021. godine, sudeći po javno dostupnim podacima, napravio je poslovni bum u kompleksnoj gradnji širom Srbije, iako je prije toga bio suvlasnik teretane u Opštini Palilula. Zanimljivo, nakon što je ova tema dospjela u medije, brojni podaci o firmama Milatovića su nestali.

Ali je Vučićev uticaj na Milatovića neizbrisiv i to se pokazalo nakon predsjednikovog dolaska iz Njujorka: očito je da je uticaj vlasti u Beogradu bio znatno direktniji i jači od sugestija sa Zapada.