To nije iznenađenje, s obzirom na činjenicu da je tih godina Crna Gora bila utočište za odbjegle italijanske mafijaše.

Italijanski list La Gazeta del Mezođorno, koji je tada prenio tu informaciju, pozvao se na navode neimenovanog pokajnika iz mafijaških redova “Sakre Korone Unite“ koji je tvrdio da je eksploziv stigao iz bivše Jugoslavije, najvjerovatnije iz Crne Gore.

Ovaj mafijaš pokajnik je rekao da je u to vrijeme u Crnoj Gori boravilo mnogo italijanskih mafijaša, bjegunaca od pravde koji su bili zaštićeni od vlasti u Crnoj Gori, što je bila usluga za veliku količinu novca koji je u Crnu Goru dospijevao od šverca cigareta.

Sagovornik Portala RTCG podsjeća da je od 1992. pa sve negdje do 1997. godine u Crnoj Gori boravio veliki broj pripadnika dvije italijanske mafijaške organizacije – Kamore iz Napulja, i Sakre Korone Unite (Udruženja Sveti Vijenac ili Sveta Ujedinjena Kruna). Oni su predvodili švercerske poslove sa cigaretama, drogom i oružjem.

Prema njegovim riječima. svi italijanski mafijaši i mafijaški bosovi u Crnoj Gori su boravili u tom periodu, uglavnom na području Bara i Herceg Novog.

Tada im je iz nekih razoga otkazano „gostoprimstvo“ pa su se preselili prema Albaniji i drugim za šverc značajnim destinacijama.

„Znajući sve to, nije uopšte nemoguće da je ekpsloziv koji je korišten u atentatu na italijanskog sudiju Paola Borsalina stigao iz Crne Gore“, kaže ovaj sagovornik.

Sudija Borseino ubijen je 19. jula 1992. godine sa Siciliji, u stravičnoj eksploziji u Palermu. Tada su u atentatu poginuli i njegova supruga i tri člana ličnog obezbjeđenja.

Borsalino je zajedno sa kolegom Đovanijem Falkoneom, koji je takođe ubijen dva mjeseca ranije, pokrenuo najveći proces u italijanskom sudstvu protiv organizovanog kriminala, tokom kojeg je uhapšen veliki broj mafijaških šefova.

Na temeljima Borsalinovog rada, pisali su mediji, formirana je Istražna direkcija za borbu protiv mafije (DIA).

Da je eksploziv iz Crne Gore vrlo tražen na crnom tržištu govori i slučaj kada je albanska policija saopštila da je eksplozivna naprava kojom je, 2011. godine, ubijen 33-godišnji sudija Skerdilajd Konomi, takođe najvjerovatnije napravljena u Crnoj Gori.

Konomi je stradao kada je u centru Valone u Albaniji odletio u vazduh njegov automobil „mercedes“.

Policija je tokom uviđaja pronašla djelove mobilnog telefona koji nije bio sudijin, i magnet kojim je plastični eksploziv bio pričvršćen za auto. Albanske vlasti tada su zvanično saopštile da je Konomi stradao kao žrtva sve jače želje mafije i organizovanog kriminala da utiču na pravosudini sistem te zemlje.

Prema nekim pouzdanim informacijama, najveći broj podmetnitih eksplozija u susjednoj Albaniji dogodi se upotrebom ovog eksploziva. Dobro obaviješteni izvor tvrdi da je ovaj ekploziv u obračunima albanskih mafijaških grupa i terorističkim napadima u toj zemlji upotrijebljen čak preko osamdeset puta.

Plastični eksploziv iz Berana postavljan je pod automobile, u kućama, preduzećima. Pojedini albanski kriminalci, uhvaćeni sa eksplozivom, inspektorima su čak i priznali da su ga kupili u Crnoj Gori.

Na osnovu jedinstvenog hemijskog sastava sa veliko vjerovatnoćom utvrđeno je, recimo, da je eksploziv koji je korišćen u pokušaju atentata na bivšeg makedonskog predsjednika Kira Gligorova, proizveden u Beranama.

Atentat na Glogorova izvršen je oktobra 1995. godine uz pomoć parkiranog auta-bombe koji je ekslodirao preko puta Hotela Bristol u Skoplju, u trenutku kada su pored njega prolazila kola u kojima je bio makedonski predsjednik. On je tada zadobio teške povrede, a njegov vozač i jedan slučajni prolaznik su stradali.

Dnevnik “Blic“ prenio je svojevremeno izjavu bivšeg načelnika za istraživanja eksploziva Milovana Azbejkovića koji je bio ubijeđen da je i u terorističkim napadima u Londonu 2005. godine korišćen plastični vojni eksploziv iz Crne Gore.

Azbejković je rekao da su samo četiri zemlje na svijetu proizvodile plastični eksploziv, ali da je naš bio bolji i od američkog C-4.

On je objasnio da se taj eksploziv proizvodio u vojnoj fabrici u Beranama sve do 1991. godine, odnosno početka građanskih ratova, te da se od tada ne proizvodi, ali da ga ima u vojnim magacinima, i na crnom tržištu po cijeni od dvije do pet hiljada dolara.

Azbejković je tvrdio da ga je tokom rata bilo „na svakom mjestu, u svačijim rukama, i van svake kontrole“. Prema njegovom mišljenju posebno ga je mnogo bilo na Kosovu, gdje je ilegalna trgovina oružjem razvijena u kanalima mafije.

I danas ima indicija da se plastični i druge vrste eksploziva i eksplozivnih materijala sa naših prostora, u kriminalnim krugovima, za koje granice ne postoje,  razmnjenjuju za heroin na Kosovu i u Albaniji. Kosovski i albanski kriminalci dalje eksploziv prodaju terorističkim organizacijama širom svijeta.

O tome su pisali i inostrani mediji pozivajući se na strane obavještajne službe.

“Policijske akcije rijetko daju rezultate, ali je u septembru 2008. godine u Prištini uhapšeno osam osoba sa ukupno deset kilograma eksploziva iz Berana“, kaže ovaj sagovornik.

On podsjeća i da je dvadeset dva kilograma plastičnog eksploziva iz Berana zaplijenjeno u policijskoj akciji pod nazivom „Grom“, gdje je prekinut lanac šverca oružja sa Balkana do Francuske, kao i da u toj zemlji preko trideset odsto nelegalnog eksploziva potiče sa prostora Balkana.

Preko određenih kanala kriminalnih organizacija beranski plastični eksploziv PEP završavao je i u rukama terorista sa Bliskog Istoka. U Siriji ga je koristio i švercovao jedan čuveni sirijski krijumčar oružja.

Beranski vojna fabrika „Polieks“ je otvorena početkom osamdesetih godina prošlog vijeka u sklopu vojne fabrike u Vitezu, i za potrebe ondašnje JNA proizvodio je plastične eksplozive, detonatore i bombe. Nastavio je da radi i nakon raspada SFRJ.

Izvor:Standard