Dvadeset i četvrtog januara 1994. držeći u ruci novu novčanicu sa apoenom od 1 dinar, pojavio Dragoslav Avramović odmila prozvan Deda Avram – novi guverner SR Jugoslavije. Tim činom je označio početak četvrte i poslednje denominacije dinara, nakon koje je došlo do stabilizacije monetarnog sistema i kakvog-takvog ekonomskog oporavka zemlje. Hiperinflacija koja  joj je prethodila, ostavila je katastrofalne posljedice koje osjećamo i do danas.

Svima koji pamtimo to vrijeme, makar u isječenim slikama sjećanja, ostaje gorak ukus življenja tada sumorne stvarnosti. Bio je to period svopšte izolacije i siromaštva, redova unesrećenih i opljačkanih građana ispred praznih trgovina, prodavanja goriva u flašama i cigareta u boksevima na ulici, tuča za veknu hljeba i litar mlijeka. Baznadežnost građana se preplitala sa očajem najugroženijih društvenih grupa, prije svih penzionera i primalaca socijalne pomoći, koji su sve češće hranu tražili i po kontejnerima.

Uz sve to, država se suočila sa prilivom izbjeglica iz bivših jugoslovenskih republika na čijim teritorijama su vođeni ratovi. Mnogi su zbog gladi sebi oduzimali živote. Činilo se da živimo deveti krug pakla.

Dnevna stopa inflacije bila je 65 odsto, dok je dupliranje cijena išlo na svaka 34 sata. Maksimum je, prema nekim podacima, navodno dostigla u januaru 1994. godine – 5.578.000.000.000.000.000 odsto (5,578 triliona) ili oko 113 odsto na dan.

Poučeni lošim iskustvom iz ne tako daleke prošlosti građani Crne Gore našli su se u čudu usled neizvjesnosti šta ih čeka nakon godinu dana?

Obećana minimalna zarada 750 eura, prosječna plata 1000… Djeluje prviše lijepo, a da li će biti istinito. Na društvenim mrežama, mogu se naći zanimljivi komentari I opaske naših duhovitih građana.

-“ Da li će za tu platu moći da se kupi burek I jogurt?”

-“ Lažojko, nije ti prvi put da lažeš!”

-“Daj ostavku lažovčino..”

A sve to upućeno na račun crnogorskog premijera Milojka Mickeja Spajića.

Da li će se ispuniti obećanje dato tolikom broju visokoškolaca i doktora nauka, koji su godinama na birou za nezaposlene. Koji plan država ima za njih?

Poskupljenje iznajmljivanja  prodajnog mjesta, tezge na podgoričkoj pijaci od nedavno iznosi 220e, da li to znači da će I roba na tezgama poskupjeti recipročno rentama tezgi i paketa na kojima trgovci izlažu robu.

Da li će sve otići gore i biti još gore, da nam burek I jogurt budu luksuz?

Ako Ukrajinci odlaze, što smo doznali i od agencija koje se bave iznejmljivanjem stanova, zašto su cijene I dalje nepromijenjene?

Da uprtljavamo ili isprtljavamo, pitanje je sad?

                                                                                                                                                                                                                              Piše: J.M.