SAMO 2 MINUTA NAKON TOG STRAŠNOG SUSRETA NJENA TAMNO SMEĐA KOSA POSTALA JE BIELA: Iz ogledala ju je gledala STARICA

SAMO 2 MINUTA NAKON TOG STRAŠNOG SUSRETA NJENA TAMNO SMEĐA KOSA POSTALA JE BIELA: Iz ogledala ju je gledala STARICA

Navršava se tačno 30 godina od smrti velike glumice Rahele Ferari, a mi vam tom prilikom donosimo priču o njenom neobičnom životnom putu

Rahelu Ferari pamtimo po replici iz filma "Tesna koža" u kojoj kaže: "Cijeelog života sam štedjela, cio vijek štedjela. Štedjela paru na paru, jela koske i kačamak, pušila najgoru krdžu i šta sam uštedjela? Ništa."

Njen život je bio u najmanju ruku težak, a koliko svjedoči činjenica da je zbog jednog događaja preko noći osjedjela.

Ova velika jugoslovenska filmska i pozorišna glumica bila je Jevrejka i kako takva u Drugom svetskom ratu bila je izložena strahotama.

Tih prvih dana Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji Rahela Ferari zapravo još uvijek nije ni postojala. Postojala je Bela Rohel Frajnd, Jevrejka rođena u Zemunu koja je iza sebe već imala zavidnu glumačku karijeru glumice u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu i Umjetničkom pozorištu u Beogradu.

Odmah po okupaciji Beograda bilo je jasno da Bela neće moći da nastavi da nastupa. Uskoro je pak postalo očigledno da će, ako želi da preživi, morati da se sakrije.

Kao Jevrejka koja je odbila da nosi žutu traku oko ruke, to bjekstvo moralo je da se dogodi što prije. I tako je glumica počela da se skriva po podrumima i tavanima na periferiji Beograda kod poznanika, prijatelja prijatelja i bilo koga ko je bio voljan da je primi, nekad i u zamjenu za novac. A onda se jedne noći umalo sve srušilo!

Na vrata kuće u Žarkovu u kojoj je Bela živjela predstavljajući se kao vojvođanska glumica Ruža, zakucao je Gestapo. Iako je već mjesecima bila u bjekstvu, Bela se u tom trenutku paralizovala od straha. Ruke i noge kao da više nisu bile njene, stalaja je ukočena dok su skromnom kućom odjekivali povici i udarci sa ulaznih vrata. Trebalo joj je minut-dva da dođe k sebi. Znajući da nema šanse da pobjegne, Bela je prišla vratima i otvorila ih kako bi se suočila sa sudbinom. A onda je stigla neočekivana pomoć!

Prije nego što su Gestapovci stigli bilo šta da kažu odnekud se stvorila komšinica Smiljka - jedina žena u kraju koja je znala Belin pravi identitet.

"Ružo, kaži dragička, dobila si poziv iz pozorišta u Pančevu. Primili su te," povikala je bacivši se Beli u zagrljaj.

Shvativši diverziju Bela je zaigrala ulogu svog života! Počela je da grli agente, smije se i galami, pozivajući ih da uđu u kuću kako bi ih poslužila rakijom.

"Donijeli ste mi sreću. Častiću vas zbog ovog angažmana," rekla je zbunjenim Gestapovcima. U opštem metežu oni zaboravljaju da je legitimišu, a Bela odlazi kod Smiljke kako bi "ugovorila svoj angažman".

Kada se sljedeći put pogledala u ogledalu pogled joj je uzvratila nepoznata žena... U samo minut-dva tokom tog strašnog susreta njena tamno smeđa gusta kosa postala je bijela. Osjedjela je od straha i stresa.

Već sutradan Bela je napustila Žarkovo i otišla na jedan tavan na Cvetkovoj pijaci gde je vrijeme provodila sa još jednom velikom glumicom - Kapitalinom Erić. Tu su i dočekale oslobođenje 1944. godine.

Bela Rohel Frajnd bila je jedini član svoje porodice kojoj je to pošlo za rukom. Nakon rata Bela se vratila glumi.

Udaja i još nesrećniji život

Bila je udata za glumca Aleksandra Stojkovića, starijeg brata Danila Bate Stojkovića. Udajom je promjenila i ime i prezime, a možda i svoju nesrećnu prošlost, postavši Marija Stojković.

Sudbina je tako htjela da se ovaj glumački i bračni par ne ostvari u najvažnijoj ulozi roditelja, o čemu su još od venčanja maštali. Njen bračni drug i saputnik iznenada je napušta i umire 28. novembra 1972. u 57. godini. Nakon suprugove smrti uzela je umetničko ime Rahela Ferari, po kome je svi pamtimo.

"Mladost je lijepa, ali nećete mi vjerovati, nemam želju da opet budem mlada. Kao da nikad nisam ni bila. Kad me o tome pitaju, ja ispričam kako sam bila lijepa i da su se zaljubljivali u mene, što je istina. Ipak, biti mlad nije tako lako i često sam u tim godinama bila ugrožena, ne samo u ratu. Mnogo sam putovala sa pozorišnom grupom. Bili smo u Senti, Novom Sadu, Somboru, Melencima. Igrala sam sa žarom kao na najvećoj pozornici. Bila je to moja škola. A drugi su me gledali sa čuđenjem. I tako jednom, u Titelu, u nekoj prašnjavoj garderobi, još se odlično sjećam, brišem prljavo prozorsko staklo i mislim: A što se ja ne ubijem?"

                                                                                                                                                                                           Izvor:(Stil/Dnevno.rs)

Komentari

Komentara: (0)

Novi komentar

Komentari objavljeni na portalu Kodex.me ne odražavaju stav uredništva, kao ni korisnika portala. Stavovi objavljeni u tekstovima pojedinih autora takođe nisu nužno ni stavovi redakcije, tako da ne snosimo odgovornost za štetu nastalu drugom korisniku ili trećoj osobi zbog kršenja ovih Uslova i pravila komentarisanja.

Zabranjeni su: govor mržnje, uvrede na nacionalnoj, rasnoj ili polnoj osnovi i psovke, direktne prijetnje drugim korisnicima, autorima čanka i/ili članovima redakcije, postavljanje sadržaja i linkova pornografskog, uvredljivog sadržaja, oglašavanje i postavljanje linkova čija svrha nije davanje dodatanih informacija vezanih za članak.

Takvi komentari će biti izbrisani čim budu primijećeni.