Slijedeći konvencije nauke o materijalima, naučnici su skovali naziv "golden" za tu inovaciju, koja pokazuje jedinstvena svojstva kojih zlato nema u svom trodimenzionalnom dvojniku.

"Ako materijal učinite izuzetno tankim, događa se nešto izvanredno – kao i s grafenom", ističe Šun Kašijava, naučnik za materijale sa Univerziteta Linkoping u Švedskoj. On objašnjava da zlato može postati poluprovodnik kada se svede na debljinu sloja od tek jednog atoma.

Uprkos prirodnoj tendenciji zlata da se skuplja, pređašnji napori da se stvori dvodimenzionalna konfiguracija nisu uspjeli, dajući više-atomske ploče ili monoslojeve neodvojive od drugih materijala. Napredak je, međutim, došao neočekivano za Kašijavu i njegov tim dok su eksperimentisali s drugim materijalom, električno provodnom keramikom, titanijum silicijum karbidom, prenosi Zimo.

"Počeli smo s električno provodnom keramikom koja se zove titanijum silicijum karbid, gdje je silicijum u tankim slojevima. Onda je ideja bila premazati materijal zlatom kako bismo uspostavili kontakt. Ali kada smo komponentu izložili visokoj temperaturi, sloj silicijuma je zamijenjen zlatom unutar osnovnog materijala“, objašnjava fizičar za materijale Lars Hultman sa Univerziteta Linkoping.
Njihov izazov ležao je u izvlačenju supertankih slojeva zlata između slojeva titanijuma i ugljenika koji ga okružuju. Prevladavanje ove prepreke zahtijevalo je tehniku koja uključuje Murakamijev reagens, rastvor za obradu metala koji nagriza ugljenik i boji čelik. Eksperimentišući s različitim koncentracijama i vremenskim okvirima, uspješno su uklonili okolne materijale, ostavljajući zlatni sloj netaknutim.

Međutim, proces je bio delikatan, zahtijevajući tamu kako bi se spriječilo oslobađanje cijanida iz nusprodukta navedenog rastvora. Osim toga, uveden je surfaktant (površinski aktivna supstanca koja smanjuje površinsku napetost tečnosti) kako bi se spriječilo uvijanje i nakupljanje zlatnog sloja.
Dobijeni stabilni golden pokazuje svojstva poluprovodnika, nudeći nove mogućnosti u poljima kao što su pročišćavanje vode i hemijska proizvodnja. Studija vezana za navedeno otkriće objavljena je u časopisu Nature Synthesis.