Nikola Jorgić "Jorga" je bio prva osoba kojoj se nakon nacističkih zločina tokom Drugog svjetskog rata, sudilo u Njemačkoj.

Jorgić je uhapšen krajem 1995. godine u Njemačkoj, gdje je živio od 1969. godine do početka 1992. godine. Jorgić je u rodno selo Kostajnica, koje se nalazi na desnoj obali rijeke Bosne na lokalnom putu Doboj - Modriča u opštini Doboj, došao na mjesec dana prije agresije na Bosnu i Hercegovinu.

Negdje nakon godinu dana ponovo se vratio u Njemačku. Dolaskom u Kostajnicu, organizovao je 30 četnika koji su nazvani "Jorgina grupa". Uhapšen je 1995. godine na aerodromu u Dizeldorfu, a Vrhovni državni sud njemačke pokrajine North Rhine Westphalia u Düsseldorfu osudio je Jorgića 26. septembra 1997. godine zbog jedanaest slučajeva genocida, od kojih su tri uključivala ubistvo 30 osoba.

Ostalih osam slučajeva odnosilo se na nanošenje teških tjelesnih povreda i na nezakonito zatvaranje. Jorgić je osuđen na četiri doživotne kazne zatvora i osam kazni u trajanju od sedam do devet godina zatvora. Takva kazna je objedinjena u doživotnu zatvorsku kaznu. Bila je to prva, presuda za genocid nad Bošnjacima.

U jednom od zločina, koje su opisali njemačkih tužioci, Jorgić i još jedan saučesnik su otvorili vatru iz mitraljeza na grupu Bošnjaka u selu Grapska i pri tome ubili 22 Bošnjaka.

Jorgić osnovao je logor "OŠ Kostajnica" u koji su nakon masakra zatvoreni civili Grapske. Vršio je ubistva u logoru "Bare", a također i u svim ostalim dobojskim logorima.

Mirsad Hadžić, koji je prisustvovao zločinu u selu Grapska i koji je promatrao sa prozora susjedne kuće, u svom svjedočenju opisao je Jorgićev monstruozni pir

"Džip je stao ispred gostionice gdje je Nikola Jorgić zajedno sa svojim pratiocem izašao iz auta da bi nakon toga iz automatskog oružja neprekidnom vatrom počeli pucati prema grupi ljudi okupljenim ispred gostionice. Tom prilikom ubili su 25 lica među kojima je bilo osam žena, jedno dijete, troje mentalno retardiranih, pet teških invalidnih lica od čega je dvoje bilo nepokretnih. Ubijen je učitelj Hurtić Ibrahim poznatiji kao Brajko, njegova supruga Ferzeta i njihov maloljetni sin Admir, zatim Muratović Adem, invalid bez nogu, i njegova supruga Mevla, te Alić Alema, nepokretna starica, i ostale stare i iznemogle osobe", opisao je Hadžić.

Evropski sud za ljudska prava odbio je 2007. Jorgićevu žalbu na presudu. Umro je 2014. godine u zatvoru.

U danima kada se zločini počinjeni tokom agresije na BiH ponovo negiraju važno je podsjetiti da je njihovo priznanje međunarodno pravno potvrđeno, te da je njihovo negiranje nije produkt neznanja, nego jeftinog politikanstva i namjere da se uvrijede žrtve.

Izvor:Klix.ba