Članom 370 KZ CG je predviđeno :

(1) Ko javno podstiče na nasilje ili mržnju prema grupi ili članu grupe koja je određena na osnovu rase, boje kože, religije, porijekla, državne ili nacionalne pripadnosti, kazniće se zatvorom od šest mjeseci do pet godina.

(2) Kaznom iz stava 1 ovog člana kazniće se i ko javno odobrava, negira postojanje ili značajno umanjuje težinu krivičnih djela genocida, zločina protiv čovječnosti i ratnih zločina učinjenih protiv grupe ili člana grupe koja je određena na osnovu rase, boje kože, religije, porijekla, državne ili nacionalne pripadnosti, na način koji može dovesti do nasilja ili izazvati mržnju prema grupi lica ili članu takve grupe, ukoliko su ta krivična djela utvrđena pravosnažnom presudom suda u Crnoj Gori ili međunarodnog krivičnog suda.

(3) Ako je djelo iz st. 1 i 2 ovog člana učinjeno prinudom, zlostavljanjem, ugrožavanjem sigurnosti, izlaganjem poruzi nacionalnih, etničkih ili vjerskih simbola, oštećenjem tuđih stvari, skrnavljenjem spomenika, spomenobilježja ili grobova, učinilac će se kazniti zatvorom od jedne do osam godina.

(4) Ko djelo iz st. 1 do 3 ovog člana vrši zloupotrebom položaja ili ako je usljed tih djela došlo do nereda, nasilja ili drugih teških posljedica za zajednički život naroda, nacionalnih manjina ili etičnih grupa koje žive u Crnoj Gori, kazniće se za djelo iz stava 1 ovog člana zatvorom od jedne do osam godina, a za djelo iz st. 2 i 3 zatvorom od dvije do deset godina.

U godinama nakon rata, Međunarodni sud za bivšu Jugoslaviju ( koji je služio za individualno procesuiranje optuženih za ratne zločine iz ratova devedesetih na području bivše Jugoslavije) te Međunarodni sud pravde ( koji odlučuje o sporenjima između država, uključujući i tužbu za genocide ) utvrdio je da namjera počinilaca i razmjera zločina koji se dogodio u Srebrenici jula 1995. godine odgovara definiciji genocida.

Umanjivanje krivičnog djela genocida ( naziva se zločinom ) kao i negiranje da se desio genocid u Srebrenici je krivično djelo, zakon se krši svakodnevno u raznim izjavama političara, novinara, ekstremnih udruženja, ekstremnih građana koji jašu još na genocidnom talasu ratnih zločinaca Ratka Mladica i Radovana Karadzica.

Relativizovanje, ignorisanje i negiranje ratnih zločina, zločina protiv čovječnosti i genocida mora biti prezreno i sankcionisano u državi Crnoj Gori. 

Oni koji to čine ne negiraju samo zločine i ne opravdavaju samo ratne zločince, već i direktno ugrožavaju budućnost i zajednički život svih naših građana u našoj zajedničkoj državi Crnoj Gori.

Da stvar bude još gora to rade javno tužilaštvu i policiji ispred nosa a oni ne reaguju na kršenje zakona,pa se postavlja pitanje zašto oni primaju platu iz budžeta ? 

Nereagovanje  nadležnih organa na  javno izvršavanje  krivičnih djela je takođe krivično djelo !

Usljed političkih previranja u Crnoj Gori, jedni bi da se dodvore Vučiću i Srbiji,  drugi bi da zadovolje i Vučića i Ujedinjene nacije , dok oni treći su izričiti da je Genocid u Srebrnici  Crna Gora prihvatila 2009 . i 2021. godine kroz Deklaraciju o prihvatanju rezolucije Evropskog parlamenta o Srebrenici i Rezoluciju o genocidu u Srebrenici i da Crna Gora to ne smije negirati , već naprotiv i kosponzorisati.
 

Od Vlade Crne Gore  110 nevladinih organizacija i više od  500 istaknutih pojedinaca očekuje da naša država kosponzoriše rezoluciju Ujedinenih nacija o danu sjećanja na genocid u Srebrenici.

Iz koalicije nevladinih organizacija ističu da su isto od Vlade zahtijevali i Bošnjačko vijeće, sve opozicione partije, kao i jedna partija koja je dio vlasti.

- Važno je znati da rezolucija ne sadrži ništa što Crna Gora već nije prihvatila 2009. i 2021. godine usvojivši Deklaraciju o prihvatanju rezolucije Evropskog parlamenta o Srebrenici i Rezoluciju o genocidu u Srebrenici - kazali su iz grupe NVO.

Rezoluciju zajedno sponzorišu 33 države članice Ujedinjenih nacija, među kojima su Bosna i Hercegovina, Slovenija, Hrvatska i Sjeverna Makedonija.

- Vlada odluku o kosponzorstvu može da objavi do glasanja o rezoluciji u četvrtak 23. maja - rekli su iz koalicije nevladinih organizacija.

Službeno presuđeni kao genocid višestrukim presudama međunarodnih sudova, zločini počinjeni u Srebrenici u julu 1995. godine predstavljaju jednu od najmračnijih stranica u ljudskoj historiji.

Masovna pogubljenja Prvo veće masovno pogubljenje se dogodilo u dolini Cerske, 13. jula 1995. Žrtve - muškarci u dobi od 14 do 50 godina - bili su primorani da se postroje uz jednu stranu puta, dok su vojnici VRS pucali na njih s druge strane.

 Negirati zločine je krivično djelo, neljudski i nemoralno, u kojima su zarobljenici su pretrpjeli neizrečivo fizičko zlostavljanje od strane vojnika VRS-a. Neki zarobljenici pribjegavali su konzumiranju vlastitog urina zbog nepodnošljive vrućine i dehidracije. Vojnici VRS izvodili su muškarce vani u malim grupama, tjerali ih da se skinu do struka i da skinu cipele, a ruke su im vezali iza leđa. Žrtave, su bile u civilnoj odjeći, a mnoge su umrle s vezanim rukama. Tijela su im bila prekrivena prljavštinom zbog mjesta gdje su ležali.

Pripadnici VRS praktikovali su da zarobljenicima sa uskraćivanjem hrane i vode. Zarobljene muškarce, potpuno bespomoćne, često bi ponižavali i tukli nakon čega bi uslijedilo strijeljanje. Muškarci koji nisu odmah ubijeni ostavljeni su da dugo pate prije smrti.

Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju i sudovi u regionu su osudili preko 50 pojedinaca za individualnu i komandnu odgovornost za planiranje i učešće u genocidu. Političke i vojne vlasti Republike Srpske su učestvovale u planiranju zločina genocida, izvršenju, osiguranju logističke podrške u realizaciji planiranog, a zatim i u prikrivanju zločina kroz prekopavanje i prikrivanje masovnih grobnica.