Prema rezultatima sistematskih pregleda učenika, svako treće dijete u Srbiji pati od nekog oblika deformiteta, a neka djeca imaju i više njih istovremeno, podaci su Instituta za javno zdravlje, “Dr Milan Jovanović Batut”. Kako bi se ovom problemu bar djelimično stalo na kraj, Nacionalni prosvjetni savjet (NPS) je usvojio mjere kako bi se unapredilo fizičko vaspitanje u školama. 

Sistematski pregledi učenika sprovode se redovno, kako bi se pratio njihov rasta i razvoj, ali i kako bi se neki deformiteti otkrili na vrijeme i adekvatno liječili. 

- Pri sistematskim pregledima otkrivaju se i oboljenja i stanja zbog kojih učenici uglavnom ne traže ljekarsku pomoć, kao što su deformacije koštano-zglobnog sistema, loše tjelesno držanje, nedovoljna uhranjenost. Među njima je i niz drugih, koja imaju značajnog uticaja na sposobnost učenika: smetnje vida, sluha, nedovoljna psihička razvijenost, govorne mane, urođene srčane mane, karijes – ističu u Institutu za javno zdravlje. 

Tokom 2012. godine pregledano je 213 137 školske djece, odnosno 91 odsto njihovog ukupnog broja. 

- Deformiteti kičme su konstatovani kod 15,4 odsto učenika, pa ovo i dalje predstavlja jedan od primarnih zdravstvenih problema kod ove kategorije stanovnika. U pitanju su deformiteti kifoza, skolioza i lordoza. Deformiteti stopala zabilježeni su u 17,6 odsto učenika, što znači da otprilike svako deseto dijete ima ovaj deformitet. Kada se posmatraju zajedno svi deformiteti kostura, trećina djece školskog uzrasta ima neki deformitet, a kod nekog djeteta sigurno postoji i više deformiteta istovremeno – ističu u “Batutu”. 

Ministar sporta i omladine, Vanja Udovičić, istakao je da je danas, jedan dinar uložen u sport, tri dinara manje troškova u medicini. 

- Znamo svi koliki je deformitet zabilježen kod djece, i da je ta cifra iz godine u godinu sve veća. Po medijima posljednjih dana čitamo natpise i da su srpska djeca najdeblja u Evropi i to je problem s kojim moramo da se suočimo. Jedan bolestan čovjek državu košta 30.000 hilada eura godišnje, liječenje narkomana košta 40.000 hiljada eura godišnje, a to se sve može eliminisati i sprečiti kroz edukaciju mladih i bavljenjem sportom. Kada kažem mladih, mislim tu i na njihove roditelje jer su oni ti koji prije svega vaspitaju svoju djecu – kaže Udovičić. 

Primarijus dr Vera Babić, specijalista socijalne medicine u Gradskom zavodu za javno zdravlje Beograd, rekla da objašnjenje ovakvih rezultata treba potražiti u činjenici da živimo u vrijeme kompjutera, kada djeca najveći dio vremena provode u sjedećem položaju. 

- Malo je tu fizičke aktivnosti koja je neophodna za razvoj djece, kako bi ona ojačala muskulaturu i izdržala takav ritam živta. Učestalije fizičke aktivnosti bi svakako bile poželjne, a prava stvar bi bila povratak sportskih sekcija u škole jer je roditeljima ponekad teško da izdvoje novac kako bi se njihovo dijete bavilo sportom. Ne treba zaboraviti da naša dijeca vole sport – ističe dr Babić. 

Ona dodaje i da je neophodna bolja koordinacija između pedijatara i razrednih starešina, koji bi morali da objasne roditeljima koliko je značajno da dijete blagovremeno počne sa vežbama za ispravljanje deformacija kičme, jer je to kasnije mnogo teže korigovati. 

Nacionalni prosvjetni savjet (NPS) usvojio je mjere za unapređivanje fizičkog vaspitanja u školama, ali i vraćanje tog predmeta na fakultete, iako 40 odsto škola nema fiskulturne sale. Oni ističu da su, prema podacima Zavoda za sport i medicinu sporta, po učestalosti deformiteta kičme i stopala, djeca u Srbiji na trećem mjestu u Evropi. 

Njihova ideja je da se fizičko vaspitanje uvede još u predškolskom uzrastu, a djeca sa određenim oboljenjima i slabijim fizičkim sposobnostima ne bi bila oslobođena časova fizičkog, već bi radila vježbe primerene njihovom zdravstvenom stanju. Prema programu usvojnih mjera, djeca bi u okviru izabranog sporta mogla da imaju obuku skijanja, klizanja, plivanja, pješačenja, kao i veslanja.