Tu hipotezu on zasniva na pretpostavci da horizont događaja, ili zamišljena granica nakon koje se ne može detektovati šta se zapravo događa u tim grandioznim objektima, ne postoji.

“Odsustvo horizonta događaja znači da crne rupe ne postoje, u smislu objekta od kog svjetlost ne može pobjeći”, stoji u radu nazvanom "Očuvanje informacija i vremenska prognoza crnih rupa".

On kaže da ideja horizonta događaja, koji zauvijek “zarobljava” svjetlost, ima brojne nedostatke.

Hoking smatra da snop svjetlosti koji pokušava da “pobjegne” od crne rupe biva samo kratkotrajno zaustavljen na njenoj ivici, a da se zatim iz te tačke postepeno rasipa u svemir.

On je za žurnal “Nature” rekao: “Nema bjekstva od crne rupe u klasičnoj teoriji, ali kvantna omogućava energiji i informaciji da pobjegne od crne rupe”.

Potpuno objašnjavanje procesa, priznaje Hoking, zahtjevalo bi teoriju koja uspješno uklapa gravitaciju sa drugim fundamentalnim silama prirode.

Ipak, to je cilj koji je fizičarima nedostižan već decenijama.

Profesorova teorija sivih rupa omogućava materiji i energiji da na neko vrijeme ostanu zarobljene, prije nego što budu “puštene” u svemir.

Hokingov posljednji rad najavljen je u predavanju održanom putem Skypea na Kavli institutu za teoretsku fiziku u Santa Barbari, Kalifornija u avgustu prošle godine.

Zasniva se na hipotezi kojom su naučnici pokušali da objasne šta bi se desilo sa astronautom koji bi upao u crnu rupu.

Stručnjak za crne rupe Don Pejdž sa Univerziteta u Alberti, Kanada, priznaje: “Hokingova ideja zvuči razumno”.

Međutim, Rafael Buso, teoretski fizičar Berkli univerziteta i bivši Hokingov student priznaje da će mnogi fizičari njegovu hipotezu smatrati besmislicom.

“Ideja da nema tačaka iz kojih ne možete pobjeći od crne rupe je čak radikalnija od one da postoji horizont događaja. Međutim, činjenica da i dalje raspravljamo o takvim pitanjima i 40 godina poslije Hokingovih prvih radova o crnim rupama, daje takvoj pretpostavci veliki značaj”.