Mira Sorvino - Najbolja sporedna uloga, 1995, “Moćna Afrodita”
Ćerka Pola Sorvina je ostvarila skromnu ulogu supruge Roba Moroua u filmu “Kviz” (1994) i niko nije očekivao da će dobiti “Oskara” za ulogu otkačene prostitutke i porno-zvijezde na određeno vrijeme u filmu Vudija Alena i pobijediti Kejt Vinslet, koja je bila nominovana za ulogu u filmu “Razum i osjećajnost”.
Mada stvari nisu odmah krenule nizbrdo, već blago uzlaznim tokom, pri čemu je dobila glavnu ulogu u komediji “Prijateljice” (Romy and Michele’s School Reunion) 1997. i iste godine u naučnofantastičnom horor-filmu Giljerma del Tora “Mimic”, njena zvijezda je počela da blijedi pošto je prihvatila nekoliko loših uloga (“The Replacement Killers”, “At First Sight”).
Istakla se jedino po ulozi u filmskoj adaptaciji Marivoovog komada “Trijumf ljubavi”, u režiji Kler Peplo 2001. godine. I dalje redovno snima, ali vjerovatno niste čuli ni za jedan od njenih 20 posljednjih filmova.
Klif Robertson - Najbolji glumac, 1968, “Čarli”
Robertson je umro 2011. godine i u posljednjih deset godina života njegova slava je dobila zamah zahvaljujući ulozi Bendžamina (Bena) Parkera uz Tobija Megvajera u filmovima o Spajdermenu.
Njegova dotadašnja karijera baš ne liči na karijeru dobitnika “Oskara” za najbolju mušku ulogu, koji je pobedio Pitera O’Tula u jednoj od njegovih najblistavijih uloga (Henri II u “Zimi jednog lava”).
U filmu “Čarli” Ralfa Nelsona, glumio je pekara koji ima teškoće u učenju. Ali i ta pobjeda je izazvala kontroverze. Magazin “Tajm” je ocijenio je da je riječ “o pretjeranom i nepristojnom pridobijanju glasova”, ocjenjujući njegov uspjeh rezultat pretjerane reklame.
Prije nego što je osvojio “Oskara”, često je igrao vojnike i ostvario je nekoliko dobrih uloga na televiziji, na primjer, u seriji “Zona sumraka”. Poslije toga, imao je karijeru s prekidima, koja nikada nije dostigla uspjeh koji je nagovještavalo osvajanje “Oskara”.
Kjuba Guding Mlađi - Najbolja sporedna uloga, 1996, “Džeri Megvajer”
Guding je bio zapažen i prije uloge egocentričnog Roda Tidvela u filmu “Džeri Megvajer”, zahvaljujući glavnoj ulozi u fantastičnom ostvarenju Džona Singltona “Momci iz kraja” (Boyz N the Hood, 1991) i sporednim ulogama poput onih u hitovima “Nekoliko dobrih ljudi” (1992) i “Smrtonosni virus” (1995).
Poslije “Oskara”, sve je krenulo nizbrdo, tako da vam se, dok čitate njegovu filmsku biografiju, čini kao da je povorka smijenjenih agenata preklinjala za još jednu, posljednju šansu.
Glumio je psihijatra u filmu “Instinkt” (1999), duhovitog sladoledžiju u akcionom filmu “Chill Factor”, takođe iz 1999. godine. Igrao je u filmu “Boat Trip” sa Rodžerom Murom, najlošije ocjenjenom filmu svih vremena, a u filmu "Snow dogs" pojavljuje se u ulozi zubara iz Majamija koji nasljeđuje grupu haskija.
Lujza Flečer - Najbolja glumica, 1975, “Let iznad kukavičjeg gnijezda”
Možda bi bilo nefer da kažemo da je “Oskar” Lujze Flečer za ulogu u filmu “Let iznad kukavičjeg gnijezda” puka sreća? Iako je uloga sestre Račel upečatljiva, ona je imala slabe šanse protiv Fej Danavej, Džejn Fond i Elen Berstin, koje su takođe bile nominovane.
Uprkos tome, svi su toplo pozdravili njenu pobjedu kada se jezikom znakova zahvalila svojim gluvim roditeljima. Bila je to njeno ubjedljivo najbolje glumačko ostvarenje.
Nakon toga više nije bila tako uspješna. Igrala je u filmovima kao što je “Istjerivač đavola II”, koji je bio izložen kritici i podsmijehu, a kasnije i u naučno-fantastičnim i horor-filmovima, kao što su “Brainstorm”, “Firestarter”, “Flowers in the Attic” i “Virtuosity”.
Roberto Beninji - Najbolji glumac, 1998, “Život je lijep”
“Oskar” je bio malerozan i Robertu Beninjiju. Kada je preskačući po nekoliko sjedišta van sebe od sreće istrčao na binu da bi preuzeo nagradu za najbolji strani film “Život je lijep”, koji je režirao i u kome je igrao glavnu ulogu, on nije ni znao da je ispred nosa ukrao i “Oskara” za najbolju mušku glavnu ulogu Niku Noltiju i Ijanu Mekelenu. Ni svjetska publika nije znala da će njegov spektakularni nastup na dodjeli “Oskara” praktično biti i posljednji.
Njegov najuspješniji film nakon filma “Život je lijep”, bio je veoma skup rimejk filma “Pinokio” 2002. godine. Iako je dobro prošao u Italiji, u SAD je doživio potpuni fijasko.
(Telegraf/Blic)
