"Sudbina Golog otoka ne smije biti rješavana na komercijalnim kriterijima, lišenim saznanja da su baš na tom mjestu hiljade logoraša kazne izdržavali u nehumanim uslovima, izloženim sadističkim maltretiranjima, kojima su mnogi i podlegli".

Udruženje ističe da je obaveza države da Goli otok postane memorijalni centar, a nikako mjesto razonode ili nekontrolisane privatne inicijative. 

Da li smo spremni vlastitu prošlost i žrtve staviti na javnu rasprodaju, pita udruženje. 

Udruženje podsjeća da je logor na Golom otoku primjer grubog kršenja ljudskih prava i da je od 1949. do 1956. godine u njemu bilo više od 13.000 zatvorenika bez prava na odbranu i suđenje, od kojih 400 nije preživjelo strahote. 

"Teškim fizičkom radom, u najtežim uslovima oni su izgradili zgrade i puteve koje danas u ciničnom birokratskom rječniku postaju predmet ponude investitorima,navodi se u saopštenju udruženja. 

Udruženje predlaže da se razmotri i mogućnost da se spomen područje realizuje kao regionalni projekat, budući da je Goli otok bio logor kroz koji su prošli pripadnici svih naroda i narodnosti Jugoslavije, prenosi zagrebačka štampa. 

Udruženje vjeruje da bi se tako postiglo i sufinansiranje EU kroz Program Evropa za građane, u okviru aktivnosti "Kultura sjećanja".