Oteti Njemac, koji je sinoć oslobođen, nalazi se u odgovarajuće dobrom stanju i u generalnom konzulatu Njemačke u Masar-i-Sćarif, prenose mediji, navodeći da su tog čovjeka oteli radikalni islamistički Talibani, prenosi B92.

Šef njemačke diplomatije Frank Valter Štajnmajer je, kako je rekla portparol, pozdravio oslobođenja Njemca koji je radio u njemačkoj organizaciji za međunarodnu saradnju, GIZ. 

Oteti čovjek, star 45 godina, bio je žrtva Talibana koji su ga oteli u aprilu, prilikom jedne vožnje taksijem u provinciji Kundus. 

Portparol GIZ-a Tanja Gener zahvalila je svima onima koji su doprinijeli oslobađanju. 

Poznati po tome što često putuju, ali i rade u inostranstvu, Njemci su često bili na udaru otmičara u Abganistanu, Čadu, Iraku, Iranu, na Filipinima, Jemenu... 

Jedan od najpoznatijih slučajeva otmice u Jemenu, prema pisanju štampe, bio je nestanak njemačkog karijernog diplomate Jirgena Kroboga krajem 2005. godine. 

Njega su tada, zajedno sa ženom, kćerkom jednog egipatskog pisca, i tri sina, oteli pripadnici jemenskog plemena "Al Abdalah", koji nisu tražili novac, već su od svojih vlasti zahtjevali da, u zamjenu za Njemce, oslobode pet njihovih saplemenika iz zatvora. 

Jedna od najkontroverznijih priča je, međutim, otmica Nemice Suzane Osthof, prvog njemačkog državljana, otetotg u Iraku poslije prada režima Sadama Hueseina. 

Slučaj Suzane Osthof, arheologa sa perfektnim znanjem arapskog, koja je poslije udaje za jednog Jordanca prešla u islam, za čiju slobodu iz Iraka je njemačka država, prema medijskim spekulacijama, platila pet miliona eura, jedan je od najspektakularnijih, pošto se, kasnije, u njenom džepu našao dio tog novca. 

Njemačka je činila mnogo za oslobođenje svojih građana, ali je s njima ponekad vodila i pravni "rat", a jedan od njih je izgubila na sudu. 

Riječ je o Njemici Rajnhilt Vajgel, otetoj u Kolumbiji 2003. godine, koja je tužila svoju državu neposredno pošto je iz Berlina dobila "ceh" od 12.640 eura za helikopter kojim je, po oslobođenju, prevezena iz džungle. 

Sud u Berlinu je tada presudio da Ministarstvo inostranih poslova ne smije da otetim njemačkim državljanima ispostavlja račun za trošak njihovog oslobođenja.