U Rusiji je očekivani životni vijek muškaraca 1990. godine bio 63 godine, da bi 2000. godine opao na 58 godina, a potom se do 2009. opet povećao na 62 godine.

Očekivani životni vijek Ruskinja je 1990. bio 74 godine, da bi 2000. opao na 72 godine, a do 2009. ponovo porastao na 74 godine.

Poređenja radi, u EU očekivani životni vijek za pripadnike oba pola je između 1990. i 2009. povećan za šest godina - na oko 80 godina. U tu brojku su uključeni i podaci za istočnoevropske zemlje koje su 2004. pristupile Uniji.

Odmah po raspadu istočnog bloka, očekivani životni vijek je produžen u Poljskoj, Istočnoj Nemačkoj i tadašnjoj Čehoslovačkoj.

U Mađarskoj je produženje očekivanog životnog vijeka počelo malo kasnije - od 1993. godine, a u Rumuniji i Bugarskoj tek nekoliko godina posle.

U Rusiji, Belorusiji, Kazahstanu i Ukrajini je došlo do skraćivanja očekivanog životnog vijeka nakon raspada ŠSR-a, što je delimično bilo posledica opadanja kvaliteta sistema zdravstvene zaštite.

U ostalih osam članica Zajednice Nezavisnih Država (ZND), očekivani životni vijek su u tom periodu neznatno produžio.

Danas je očekivani životni vijek muškaraca u ZND 12, a žena osam godina kraći nego u EU.

Na bazi stope smrtnosti iz 2010. godine, tadašnji ruski dvadesetogodišnjak imao je samo 63 odsto izgleda da doživi 60. godinu, dok je njegov vršnjak iz Zapadne Evrope ima 90 odsto izgleda da dočeka 60. godinu, podatak je iz jednog od serije članaka iz "Lanseta", u kojima se analiziraju zdravstveni dispariteti na evropskom kontinentu.

 (Izvor:mondo.rs)