Filmska kritika – „Stoker”: Triler divljačke ljepote
Triler „Stoker”-Nicole Kidman

Reputacija virtuoza banalnosti i horora

Filmska kritika – „Stoker”: Triler divljačke ljepote

Kada ugledni azijski režiseri pređu na holivudsko tržište, obično nastane film koji je stilski razvodnjen, manje beskompromisan i – najgori u njihovoj karijeri. Hollywood se toliko umiješa u njihovo stvaralaštvo da obično ubije sve one elemente zbog kojih su režiseri i cijenjeni do tog trenutka. Srećom, sa Chan-wook Parkovim ostvarenjem „Stoker“ to nije slučaj. Režiser servira djelo koje funkcioniše i kao triler, i kao umjetnički film, i potvrđuje reputaciju virtuoza banalnosti i horora.

Savršeni stranac


India Stoker (Mia Wasikowska) ima mnogo toga zajedničkog sa čuvenom Wednesday iz porodice Addams. Živi u staroj gotskoj kući koja propada, nosi staromodnu odjeću, nepovjerljiva je prema djeci svog uzrasta i ima najduholikije lice na svijetu. India se takođe boji ljudskog dodira i bilo koje vrste intime sa ljudima oko sebe. Jedina osoba u koju ima povjerenja je otac, sa kojim provodi najviše vremena u lovu. Jednog dana, njen cijeli svijet će se okrenuti naopačke. India saznaje da je njen otac stradao u tragičnoj automobilskoj nesreći. Djevojčica je u blagom šoku. Pokušava da se navikne na činjenicu da će od sada morati da više komunicira sa majkom (Nicole Kidman), kao i na to da je izgubila jednu od rijetkih osoba koja je ne posmatra kao čudaka i voli da provodi vrijeme sa njom. India ne sluti da je očeva smrt tek početak čudnih događaja koji će zadesiti porodičnu kuću Stoker.

Nakon smrti njenog oca, čudna atmosfera u kući postaje još čudnija. India narušava inače neskladan odnos sa svojom majkom i potpuno se otuđuje od svijeta. Taman kada izgleda kao da je India krenula da raskine i posljednju kariku koja je veže za ljude, u porodičnoj kući se pojavljuje stric Charlie (Matthew Gooode). Stric, za čije postojanje nije znala do tog trenutka, pojačava neobičnu atmosferu u kući punoj duhova. India primjećuje da je Charlie čudniji od nje i da izgleda opasno. Ipak, umjesto da se uplaši i zgadi, postaje opčinjena ovim savršenim strancem.

Kontrola

Režiser Chan-wook Park je zavrijedio pažnju ljubitelja filmske umjetnosti filmovima kakvi su „Oldboy“ (2003.) i „Thirst“ (2009.). Izgradio je sliku stvaraoca koji je ekstreman, mračan i krvožedan. Tranzicija od morbidnog Parkovog stvaralaštva do holivudske produkcije prijetila je da se pretvori u potpuni fijasko, kao što je bio slučaj i sa ne manje talentovanim Kim Jee-woonom, koji je razočarao svojim prvim filmom na engleskom jeziku („The Last Stand“, 2013.). Ipak, „Stoker“ pokazuje da dolazak azijskog režisera u Hollywood ne mora da se pretvori u potpuni fijasko. Park pokazuje da je u stanju da proizvodi noćne more u svojoj filmskoj kuhinji i na engleskom jeziku.

Istina je da je „Stoker“ manje mračan od drugih Parkovih filmova, ali erupcija emocija, nasilja i seksa od kojih se diže kosa na glavi ne izostaju. Park savršeno kontroliše svaki kadar „Stokera“. Bez greške lovi najsitnije promjene na licima likova i stvara napetu atmosferu u kojoj India izgleda kao muva ulovljena u paukovu mrežu svog strica.

Režiser izgleda kao da je uvijek korak ispred oka posmatrača i to do te mjere da ga neprestano njiše između scena nepodnošljive klaustrofobije i neopisive vizuelne senzualnosti. Na kraju filma je uzdah olakšanja neizbježan „komentar“ na zategnutost čula koju Park stvara svojom pažljivo izabranom tehnikom.

Sveprisutna simbolika

„Stoker“ je triler divljačke ljepote u rukama filmskog mastera bez ograničenja i skrupula. Simbolika filma je višeslojna i sveprisutna, a istovremeno i lagana i neopterećujuća. Parkovi simboli su polusakriveni, neogoljeni i izgledaju kao najava nečega što tek treba da se desi. Grade atmosferu punu erotske tenzije, koja prijeti da eksplodira svakog mogućeg trenutka. Dvije scene zavređuju posebnu pažnju u ovom smislu. Jedna se odnosi na prizor kada India svira klavir sa Charlijem, a druga kada se dodiruje pod tušem misleći na ubistvo kome je prethodno prisustvovala.

Druga pomenuta scena je jedan od najsjajnijih momenata u filmu. Na početku izgleda kao samo jedna od toliko puta viđenih scena gdje glavna junakinja vodom pokušava da spere sa sebe užasno iskustvo i osjećaj prljavštine zbog nečega šta joj se desilo, a onda se pretvara u momenat koji najupečatljivije govori o transformaciji karaktera glavnog lika. India nije istraumirana činjenicom da je prisustvovala nečijoj smrti. Naprotiv, otkriva da je ubistvo i neposredna blizina smrti motiv koji je uzbuđuje. Ovo je jedan od upečatljivih elemenata u postepenom ogoljavanju njenog lika, koje vrhunac doživljava na kraju, kada posmatrač uviđa da je prelijepi crveni cvijet s početka priče zapravo bijeli cvijet rođen u krvi.

Scenarista filma glavna zvijezda serije „Prison Break“


Glavni glumac u seriji „Prison Break“ Wentworth Miller potpisuje scenario filma „Stoker“. Činjenica da je Miller napisao scenario po kom je Park kasnije režirao film je na početku bila sakrivena. Naime, Miller je prvobitno objavio scenario pod pseudonimom, plašeći se predrasuda javnosti koje su mogle nastati zbog njegove popularnosti. Autorstvo je otkriveno tek kasnije, nakon što je L. A. Times 2010. godine uvrstio scenario za „Stoker“ u deset najboljih scenarija po kojima još uvijek nije snimljen film.

(Izvor:Pobjeda)