Brojna naučna istraživanja koja su rađena, pokazala su da bebe, još kao fetusi stari 30 nedelja odnosno u razvoju koji imaju u 7 ipo mjeseci trudnoće, reaguju na glas majke.

Ista istraživanja potvrdila su i to, da bebe upravo u tom periodu razvoja već mogu da razlikuju da li je majčin glas smiren i raspoložen ili uznemiren. Upravo ta činjenica uslovljava i vrstu osjećanja koje se javlja kod fetusa.

Ukoliko je majka raspoložena ili uznemirena, ona to tonom u svom glasu može prenijeti na fetus i otuda imamo pojavu rađanja vesele ili nervozne bebe.

Isto tako i kada se beba rodi, upravo majčin glas, a zatim i drugi glasovi iz okoline, postaju prvi način da beba ostvari kontakt sa okolinom i da o njoj stvara utisak, da se sa njom upoznaje.

Dokazano je da bebe posebno vole lake i blage riječi da čuju i da umiju da ih razlikuju od onih koje su suprotne. Pa tako na njih djeluju i ostale vrste zvukova iz okoline. Smiruje ih lagana i tiha muzika, dok im ona brža i agresivnija muzika, može stvoriti osjećaj neprijatnosti.

Bebe takođe posebno reaguju na zvuk otkucaja srca, koji je pored majčinog glasa jedan od prvih zvukova koji su još kao fetusi u prilici da čuju. Taj ujednačen ritam, kojim kuca srce, daje im osjećaj sigurnosti i topline kakav su imale u majčinom stomaku. Zbog toga, ako je beba iz nekog razloga uznemirena, primijetićete da će primetno da se umiri ili čak zaspi ako je naslonite na grudi, gdje može da čuje otkucaje.

Znajući ovaj podatak, brojne svjetske kompanije koje se bave proizvodnjom proizvoda za djecu, uvrstile su upravo zvuk otkucaja srca u ton koji se emituje kao zvuk na tim proizvodima, kao što su ljuljaške, hranilice, dubci, kreveci i slično.

Bebe kojima direktno upućujete svoj monolog i koje češće slušaju razgovor u svojoj okolini, znatno brže i same progovore od beba koje su češće izložene tišini.

(Izvor:zdravino.com)