Psiholozi s Nortistern univerziteta iz Čikaga dokazali su nas snažno osjećanje ljubavi čini toliko euforičnim da je naše stanje moguće uporedili s prvim konzumiranjem droge, odnosno trenucima kada se osoba osjeća “high”.

Kad su ljudi istinski zaljubljeni, jedino o čemu razmišljaju jeste partner. Ako voljene osobe nema u blizini, osjećanje žudnje je identično kao kod narkomana koji po svaku cijenu mora da dođe do svoje doze.

Kako vrijeme prolazi, osjećanja počinju da blijede, baš poput razvoja tolerancije na drogu, tako da blizina partnera više nije dovoljna za postizanje ekstaze. S druge strane, prekid veze dovodi do “krize” koja se javlja kod zavisnika kada je nije u mogućnosti da dođe do narkotika.

Hemijska supstanca odgovorna za fenomen zaljubljenosti, odnosno tog “haj-osjećaja” kod zavisnika, jeste dopamin, a dio mozga koji se tada aktivira zove se mezolimbički dopaminski sistem. Mozak koristi ovaj neurotransmiter da bi regulisao psihičke funkcije i komunicirao s tijelom. Na taj način utiče se na psihičko i fizičko blagostanje, odnosno stimuliše metabolizam, podržava sistem za cirkulaciju, otklanja depresija i poboljšava protok informacija u mozgu.